Zastanawiam się jak ocenić tę książkę i mam pewien problem. A to dlatego, że czytałam już inne powieści Jodi Picoult i miały podobne zakończenie. • Historia dziewczynki, która choruje na wrodzoną łamliwość kości oraz jej bliskich. Wystarczy kichnięcie albo przewrócenie się na drugi bok, żeby doszło do złamania. Autorka w niesamowity sposób pokazuje obraz tej jakże trudnej choroby, ale również relacje rodzinne, które są poddane życiowej próbie. Czy walka o dobro dziecka może zakończyć się rozpadem rodziny? Czy w gąszczu codziennych obowiązków można zapomnieć o bliskich i nie zauważać ich potrzeb? Czym właściwie jest przyjaźń i kiedy przychodzi jej koniec? Wiele trudnych problemów i wiele rozwiązań, ale czy któreś z nich jest dobre? • "Krucha jak lód" - tytuł nad wyraz wymowny. Idealnie opisujący Willow i jej życie usłane złamaniami. Piękna, trudna i jednocześnie wzruszająca książka, którą warto przeczytać. Jedyny minus - identyczny schemat i podobne zakończenie jak w innych tytułach tej autorki.

Z początku zachwycała! Dreszczyk emocji, strach i tajemnica, która mroziła krew w żyłach. Jednak im dalej w las (dosłownie!), tym gorzej. Za dużo bajek, tych koszmarnych. Udziwnione, przesadzone i niestety rozczarowujące...

Dawno żadna książka mnie tak nie rozczarowała, choć z początku zapowiadała się całkiem dobrze. Taniec łączy dwoje obcych sobie ludzi, z czego każde chce pomóc drugiemu i samemu sobie. Julita po przejściach, która boi się mężczyzn, do tego jej rodzice są po rozwodzie. Marcel - chłopak, któremu umiera matka. Zapowiadało się na ciekawą historię, dopóki autorka nie popłynęła z problemem ojca Julity i zakończeniem, które zostało udekorowane ambitnym morałem. • Może rzeczywiście jest coś w tym, że lubimy szczęśliwe zakończenia. Tutaj takiego zakończenia nie ma. Jest za to wielki chaos, który sprawia, że oceniam książkę jaką słabą. Autorka chyba sama nie mogła sobie z nim poradzić. A szkoda, bo książka miała potencjał.

Ta książka jest magiczna! Myślę, że to właściwe określenie. :) Do samego końca zaskakuje! Czytając ostatni rozdział nieźle się uśmiałam, bardzo pozytywne zaskoczenie i zakończenie. • Autorka do bransoletki z zawieszkami dopisała dwie różne historie. Historie porywające, wzruszające, czasem też smutne, ale mające wpływ na życie ich właścicielek. Sama posiadam taką bransoletkę i żadna z przywieszek nie jest tam z przypadku! ;) • Historia ta pokazuje jak można poszukiwać szczęścia. Mieć satysfakcję z tego co się robi, kochać i być kochanym. Pokazuje również jak radzić sobie z utratą bliskiej osoby. Mądra, a jednocześnie lekka i przyjemna lektura. Zdecydowanie polecam.

Cała seria, składająca się z czterech części, przeczytana w dwa tygodnie! Każda z historii kobiet z ulicy Grodzkiej równie dobra, wciągająca i wzruszająca. Niesamowita lekcja historii, pokazująca jak trudnym czasem była dla ludzi wojna i życie pod okupacją. Tu więcej słów nie potrzeba - polecam!