„Bo kto nie był ni razu człowiekiem, temu człowiek nic nie pomoże”. Adam Mickiewicz w Dziadach, części II zapisuje ludowe wskazówki, co należy zrobić tu, na ziemi, aby zapewnić po śmierci wieczny pokój swojej duszy.
Dziady, część II Adama Mickiewicza to dramat romantyczny. Poeta pracował nad nim w latach 1821–1822 w Kownie. Tytuł utworu nawiązuje do wywodzącego się z czasów pogańskich obrzędu, podczas którego przyzywano dusze zmarłych. Noc dziadów bywała również określana „ucztą kozła”. W czasach, w których żył poeta, kultywowanie bałwochwalczych obrzędów było zakazane przez kościół, więc rytuał ten przeprowadzano w ukryciu, na odludziu i po zmroku.
Akcja dramatu toczy się na Litwie, w kaplicy cmentarnej, w dniu poprzedzającym Zaduszki. Głównymi bohaterami Dziadów, części II są duchy, które do tej pory nie zaznały spokoju po śmierci. W dramacie występują również postacie drugoplanowe: Guślarz oraz zbiorowisko ludności wiejskiej.
W noc dziadów włościanie zbierają się w kaplicy. Wzywają duchy zmarłych pokutujących za grzechy. Ceremonii tej przewodzi Guślarz. Na wezwanie odpowiadają dziecięce dusze Rózi i Józia, dusza Widma oraz dusza młodej dziewczyny, Zosi. Pojawiające się zjawy odpowiadają na pytania zebranego ludu oraz wskazują, co jest im potrzebne do tego, aby mogły zaznać spokoju. Zostają również ugoszczone przygotowanym jedzeniem. Od dzieci dowiadujemy się, że zaznanie cierpienia na ziemi jest warunkiem koniecznym wstępu do nieba. Według Widma najważniejsze jest miłosierdzie. Zosia poucza, że aby osiągnąć spokój ducha po śmierci, trzeba na ziemi odwzajemnić czyjąś miłość. Gdy noc dziadów zmierza ku końcowi, ukazuje się czwarta dusza. Należy ona do młodego mężczyzny z raną na piersi, którego Guślarz, ku przerażeniu zebranych, nie potrafi odprawić z powrotem na tamten świat.
Powtarzające się refreny wypowiadane przez chór i zaklęcia rzucane przez Guślarza przydają utworowi dynamiki i rytmiki. Zważywszy na to, że w Dziadach, części II Mickiewicz nie zastosował wyodrębnienia fragmentów tekstu na akty i sceny, dramat ten jest trudny do zainscenizowania.
Z utworu Mickiewicza płynie przesłanie charakterystyczne dla kultury ludowej, że nie ma winy bez kary. Brzemię pokuty odbywanej przez każdego z przywołanych za sprawą Guślarza duchów było proporcjonalne do wagi ich występków. Gdy ktoś na ziemi postępuje niemoralnie, w życiu pozagrobowym nie zazna spokoju.
Mickiewicz rozpoczął dramat od cytatu z Szekspirowskiego Hamleta: „Są dziwy na niebie i na ziemi, o których ani śniło się waszym filozofom” — wyraźnie zaakcentował, o czym będzie traktować utwór. Charakterystyczne dla twórców romantycznych jest umieszczanie w utworach wątków metafizycznych, związanych z duchowością, wierzeniami ludowymi, fantastyką i życiem pozagrobowym. Twórcy romantyczni stali w opozycji do pragmatycznych przedstawicieli oświecenia.
W utworze Mickiewicza dostrzega się nawiązanie do dramatu antycznego ze względu na zachowanie zasady trzech jedności: miejsca, czasu i akcji oraz wprowadzenie chóru.
Dziady, część II to lektura obowiązkowa w klasach 7–8 szkoły podstawowej. Nasze wydanie zawiera przypisy opracowane specjalnie dla uczennic i uczniów.
Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.
Adam MickiewiczDziady, część IIEpoka: Romantyzm Rodzaj: Dramat Gatunek: Dramat romantyczny
Dziady, część II to lektura szkolna.Ebook Dziady, część II zawiera przypisy opracowane specjalnie dla uczennic i uczniów liceum i technikum.
Superprodukcja najważniejszego dzieła polskiego romantyzmu!
Pełnia efektów dźwiękowych! 28 głosów aktorskich!
Nowatorskie kompozycje i opracowanie muzyczne!
„Dziady cz.III” Adama Mickiewicza w nowej odsłonie.
Jedyny audiobook, przedstawiający w całości najważniejsze dzieło polskiego
romantyzmu.
Efektowna realizacja audiobooka pozwala wejść w klimat legendarnego dramatu Adama
Mickiewicza. Zawiera całą treść utworu, opracowanego tak, aby uchwycić wszelkie
drobne, ale kluczowe szczegóły. Audiobook pozwoli na usłyszenie tego, co w utworze
nieme, a konieczne do jego pełnego zrozumienia.
„Dziady cz.III” to nasycona grozą pamiątka czasów minionych, przepełnionych
prześladowaniami i męką narodu polskiego. Audiobook przeniesie Cię w gorzką
rzeczywistość czasów Nowosilcowa, kiedy młodzi więźniowie cierpieli za swą
narodowość. W utworze nie zabraknie dworskiego splendoru nasyconego obłudą, a
także tajemniczej atmosfery obrzędu „dziadów”.
Dzięki tej znakomitej produkcji audialnej odkryjesz na nowo „Dziady cz.III” Adama Mickiewicza. Zapraszamy do słuchania!
W rolach głównych wystąpili:
Konrad- Jan Cięciara
Ksiądz Piotr- Piotr Furman
Senator Nowosilcow- Ignacy Martusewicz
Narrator i didaskalia- Elżbieta Nagel
W pozostałych rolach:
Elżbieta Nagel- Drugi Diabeł
Julia Borkowska- Kmitowa, Drugi Anioł, Dama Pierwsza
Anna Grochowska- Pierwszy Diabeł
Jowita Kropiewnicka- Pierwszy Anioł, Pani Rollison
Julian Gilewski- Jakub, Hrabia, Dyrektor muzyki
Bartosz Bednarski- Adolf, Lokaj
Paweł Wierzbicki- Żegota, Jenerał, Sekretarz, Gubernator
Jan Błeszyński- Jankowski, Drugi Hrabia, Francuz, Pelikan
Michał Błeszyński- Ksiądz Lwowicz, Literat II, Sowietnik
Szczepan Kajfasz- Jan Sobolewski, Zenon Niemojewski, A*** G***
Andrzej Grabowski- Frejend, Stary Polak, Bajkow
Tomasz Mechowicki- Tomasz, Doktor, Mistrz Ceremonii
Piotr Napierała- Feliks Kołakowski, Kamerjunkier, Literat I, Bestużew
Kacper Lechowicz- Suzin, Wysocki
Bartłomiej Czapski- Jacek
Mateusz Stańczyk- Regestrator
Jakub Lebiedziński- Kapral, Starosta
Joanna Koprowska- Pani Sowietnikowa
Aleksandra Gąska- Marcelina, Dama
Natalia Stachyra- Ewa, Pani Gubernatorowa
Julia Piklikiewicz- Róża, Księżna, Druga Dama, Panna
Helena Urbańska- Belzebub, Kobieta w żałobie
Wojciech Wereśniak- Józef, Szambelan
Maciej Karbowski- Oficer rosyjski, Pułkownik, N***
Julia Kałamucka- Druga Panna
Jan Cięciara- Upiór
Piotr Furman- Guślarz
Reżyseria: Jan Błeszyński
Realizacja nagrań, montaż, udźwiękowienie: Bartłomiej Czapski
Muzyka: Julian Gilewski
Edycja Graficzna: Kaja Modzelewska
Tytuł książki to łaciński zwrot, oznaczający: Dokąd idziesz? Odwołuje się on do słów Quo vadis, Domine? (Dokąd idziesz, Panie?), wypowiedzianych według legendy, przywołanej również w powieści, przez apostoła Piotra do Chrystusa. Akcja rozgrywa się głównie w Rzymie, podczas końcowych 6 lat panowania Nerona (63-69 n.e.), akcja epilogu – ok. 68 r. Wydarzenia pozwalające określić czas akcji to: przybycie Winicjusza do Rzymu po zawarciu pokoju z Armenią (63 r.), pożar Rzymu (64), śmierć Petroniusza (66), śmierć Nerona (68). Rzym był wówczas miastem wielonarodowościowym, bardzo zróżnicowanym. Głównym wątkiem powieści jest miłość Winicjusza i Ligii. Należą oni do dwóch odrębnych światów: Winicjusz jest patrycjuszem rzymskim, Ligia zakładniczką pochodzącą z barbarzyńskiego plemienia Ligów, a także chrześcijanką. Wątek miłosny posiada liczne zwroty akcji: ucieczkę Ligii, jej poszukiwania przez Winicjusza, próbę porwania, przemianę Winicjusza i przyjęcie przez niego chrztu, wreszcie uwięzienie i cudowne ocalenie. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Quo_vadis)
Quo Vadis: A Narrative of the Time of Nero, commonly known as Quo Vadis, is a historical novel written by Henryk Sienkiewicz in Polish. „Quo vadis Domine” is Latin for „Where are you going, Lord?” and alludes to the apocryphal Acts of Peter, in which Peter flees Rome but on his way meets Jesus and asks him why he is going to Rome. Jesus says „I am going back to be crucified again”, which makes Peter go back to Rome and accept martyrdom. The novel Quo Vadis tells of a love that develops between a young Christian woman, Ligia (or Lygia), and Marcus Vinicius, a Roman patrician. It takes place in the city of Rome under the rule of emperor Nero around AD 64. (https://en.wikipedia.org/wiki/Quo_Vadis_(novel)