Dlaczego z wielu wikińskich państw przetrwały tylko nieliczne? Co spowodowało upadek imperium Kanuta Wielkiego? Jak na formowanie się państw wikingów wpłynęło chrześcijaństwo? Wykorzystując źródła pisane i archeologiczne, autorzy w przystępny sposób przedstawiają dzieje ekspansji Wikingów na Morzu Północnym i w Oceanie Atlantyckim, której kulminacja przypada na tzw. epokę Wikingów, trwającą od IX do XI wieku. Autorzy opisują najazdy i osadnictwo plemion skandynawskich w kraju Franków, na Wyspach Brytyjskich, Wyspach Owczych, Islandii, Grenlandii a także na Nowej Fundlandii. Prezentują również proces wyodrębniania państw wikińskich w Skandynawii, a także towarzyszące mu spory dynastyczne i konflikty wewnętrzne oraz rosnące znaczenie chrześcijaństwa i zachodnich wzorów gospodarczo-kulturowo-społecznych. Bardzo ciekawie omawiają charakterystyczną dla Wikingów żeglugę, sztukę nawigacji oraz szkutnictwo. Gdy zachodni chrześcijanie wciąż jeszcze dochodzili do siebie po normańskich atakach, Wikingowie już zaczynali się osiedlać, aby korzystać z okazji do robienia interesów nadarzającej się na ziemiach, które najechali. W ciągu pokolenia Duńczycy, którzy o mało nie zniszczyli chrześcijańskich królestw oraz kultury anglosaskiej Anglii i na ruinach pobudowali własne królestwa oraz kolonie, przyjęli religię swoich dawnych ofiar, zawierając nowe przymierza z Kościołem. (Z tekstu)