Tom składa się z dwóch woluminów: w pierwszym zgromadzone są wszystkie wydane przez Kolberga w latach 1842-49 i 1862 pozycje zawierające melodie ludowe z akompaniamentem fortepianu, w drugim wszystkie zachowane rękopisy w takim samym opracowaniu lub ułożone na sam fortepian. Materiał zawarty w obu częściach reprezentuje wczesny etap zainteresowania Kolberga folklorem, czego wyrazem jest właśnie znamienne dla owych lat opracowanie melodii ludowych. Najwcześniejsze publikacje Pieśni ludu polskiego, drukowane u Żupańskiego w Poznaniu i w leszczyńskim czasopiśmie ,,Przyjaciel Ludu`, stanowić miały dopełnienie ukazujących się wówczas zbiorów tekstów pieśni nie zawierających melodii w ogóle lub posiadających niewielką ich liczbę. Pieśni wydane przez Żupańskiego i Pieśni ludowe do śpiewu, niezależnie od swoich walorów dokumentu, służyć mogły również spopularyzowaniu muzyki ludowej, gdyż wydawane były jako muzykalia. Pozostałe materiały, szczególnie opatrzone opisami zwyczajów i obrzędów, mają wyraźniej dokumentacyjny charakter. Nieomal wszystkie zapisy melodii znajdujące się w tomie (w liczbie 635) pochodzą z własnych badań Kolberga, wyjątek stanowią trzy melodie litewskie, zaczerpnięte z prac F. Zatorskiego (nr 228, 229) i K. Brzozowskiego (nr 230). Na końcu tomu zamieszczono ogłoszenia o wydaniu Pieśni ludu polskiego i Pieśni ludowych do śpiewu oraz recenzje M.A. Szulca i K. Libelta, nadto indeksy i wykaz źródeł drukowanych i rękopiśmiennych, uwzględniający odesłania do odpowiednich zapisów w tomach regionalnych.

II wojna światowa nie skończyła się w 1945 – nie w Polsce; nie dla tych, którym sumienie nie pozwoliło zgodzić się na wprowadzony po „wyzwoleniu” zbrodniczy ustrój. Ludzie Antoniego Żubryda, „Zapory” Dekutowskiego czy „Warszyca” nie złożyli broni, wciąż stawiając opór komunistom. Wielu – zbyt wielu – przypłaciło to życiem. „Żołnierze wyklęci. Przecież to dziecko bandyty!” to zbiór relacji tych członków Konspiracyjnego Wojska Polskiego, Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość oraz innych podziemnych organizacji, którzy ocaleli; przeżyli i wojnę i wyszli cało z ubeckich więzień czy katowni. Wielu z nich otwarcie mówi, że to, że żyje, zawdzięcza wyłącznie szczęściu. Opowiadają: Wacław Lamecki Wiesław Fijałkowski Ryszard Dreksler Wiktor Wlazło Julian Kilar Ryszard Jabłoński Zdzisław Witalewski Józef Stachura Czesław Naleziński Stanisław Szefer Stanisław Sojczyński Wincenty Soliński Wacław Gąsiorowski Mieczysław Tuźnik Stanisław Pakuła * „[…] W sukurs badaniom historycznym powinny iść relacje bohaterów tych wyklętych czasów. Nieubłagany upływ miesięcy i lat może zatrzeć żywe ślady i relacje uczestników owego kolejnego zbrojnego podziemia. Książka Marka Koprowskiego wypełnia lukę w tej materii”. ze wstępu dra Tadeusza Skoczka, Dyrektora Muzeum Niepodległości w Warszawie Patronat medialny: „Gość Niedzielny”, Muzeum Niepodległości w Warszawie Patronat honorowy: Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych '