Wyniki wyszukiwania "isbn:83-222-0201-4"

276 - 280 / 281

O krasnoludkach i o sierotce Marysi

Autor:

Maria Konopnicka

ISBN:

978-83-62202-04-1

Krasnoludki spędzały zimę w Kryształowej Grocie pod ziemią. Wszystkie czekały na przyjście wiosny, gdyż kończyły się zapasy żywności i było im bardzo zimno. Król Błystek nawet przymarzł do tronu. Żaden jednak z krasnoludków nie chciał wyjrzeć na ziemię, by zobaczyć, czy przyszła wiosna. Wreszcie zdecydowano, że Koszałek ľ Opałek, królewski kronikarz i uczony, pójdzie na ziemię w poszukiwaniu wiosny. Zabrawszy ze sobą księgę, pióro i atrament, Koszałek ľ Opałek wyruszył w świat. Nie zauważył wyraźnych już zwiastunów wiosny, zajęty swoimi obliczeniami. Kiedy doszedł do wsi, zobaczył tam dziwne poruszenie ľ to chłopi planowali wyprawę na lisa- rozbójnika. Kronikarz myślał, że wieś najechali Tatarzy i tak zanotował w swojej kronice. Podczas dalszej wędrówki Koszałek ľ Opałek przyłączył się do dzieci piekących ziemniaki w ognisku. Opowiedział im dzieje krasnoludków. Dawniej krasnoludki były zwane skrzatami lub bożętami. Mieszkały z ludźmi, pomagały im, a ludzie w zamian żywili je. Wiele się jednak zmieniło, kiedy w Polsce zaczęli rządzić Piastowie. Bożęta chudły i czerniały, gdyż nie miały już swojej mocy ľ musiały ustąpić przed skrzydlatymi duchami (aniołami, po chrzcie Polski). Nazwano je więc ubożętami. Wkrótce wyniosły się z chat do lasów, na pola. Ludzie przestali je widywać. Pożegnawszy się z dziećmi, Kosząłek poszedł dalej. Przez przypadek wpadł do nory lisa Sadełko, który okłamał go, że także jest uczonym i kronikarzem. Obiecał też krasnoludkowi mnóstwo piór do kałamarza, jeśli ten mu pomoże. Łatwowierny koszałek zgodził się i opowiedział lisowi o gąskach, które pasła Marysia, sierota. A co działo się w Kryształowej Grocie? Wiadomości o wiośnie nie przybywały, a tymczasem zabrakło już żywności dla krasnoludków. Wszystkie narzekały, a najbardziej łakomczuch ľ Podziomek. Nie chciał już dłużej czekać bezczynnie, więc ľ pożegnawszy się z królem i towarzyszami ľ poszedł na ziemię. Przy okazji obiecał przynieść wieści o wiośnie. Po dłuższej wędrówce, zmęczony, odpoczywał na łące, gdy zobaczył bociany. Jeden z nich zaniósł go na dach domu, który Podziomek dobrze zapamiętał. Otóż pewna kobieta miała ślicznego synka, jednak nie dbała o niego, tylko wciąż chodziła do sąsiadek. Krasnoludki zamieniły raz Jaśka na Podziomka. Gospodyni dziwiła się, co się stało z jej synkiem, ale wciąż często wychodziła z domu. W tym czasie ciągle głodny Podziomek wyjadał wszystko z garnków. W końcu gospodyni się rozgniewała i zbiła podrzutka. Podziomek bardzo głośno krzyczał, więc krasnoludki szybko oddały babie Jaśka. Do tego właśnie domu trafił znowu Podziomek., bez namysłu zatem uciekł do lasu.

Legimi.com:

O krasnoludkach i o sierotce Marysi / Maria Konopnicka / Armoryka : Legimi, 2014.

Dziady

Autor:

Adam Mickiewicz

ISBN:

978-83-62202-11-9

Superprodukcja najważniejszego dzieła polskiego romantyzmu!

Pełnia efektów dźwiękowych! 28 głosów aktorskich!

Nowatorskie kompozycje i opracowanie muzyczne!

„Dziady cz.III” Adama Mickiewicza w nowej odsłonie.

Jedyny audiobook, przedstawiający w całości najważniejsze dzieło polskiego

romantyzmu.

Efektowna realizacja audiobooka pozwala wejść w klimat legendarnego dramatu Adama

Mickiewicza. Zawiera całą treść utworu, opracowanego tak, aby uchwycić wszelkie

drobne, ale kluczowe szczegóły. Audiobook pozwoli na usłyszenie tego, co w utworze

nieme, a konieczne do jego pełnego zrozumienia.

„Dziady cz.III” to nasycona grozą pamiątka czasów minionych, przepełnionych

prześladowaniami i męką narodu polskiego. Audiobook przeniesie Cię w gorzką

rzeczywistość czasów Nowosilcowa, kiedy młodzi więźniowie cierpieli za swą

narodowość. W utworze nie zabraknie dworskiego splendoru nasyconego obłudą, a

także tajemniczej atmosfery obrzędu „dziadów”.

Dzięki tej znakomitej produkcji audialnej odkryjesz na nowo „Dziady cz.III” Adama Mickiewicza. Zapraszamy do słuchania!

W rolach głównych wystąpili:

Konrad- Jan Cięciara

Ksiądz Piotr- Piotr Furman

Senator Nowosilcow- Ignacy Martusewicz

Narrator i didaskalia- Elżbieta Nagel

W pozostałych rolach:

Elżbieta Nagel- Drugi Diabeł

Julia Borkowska- Kmitowa, Drugi Anioł, Dama Pierwsza

Anna Grochowska- Pierwszy Diabeł

Jowita Kropiewnicka- Pierwszy Anioł, Pani Rollison

Julian Gilewski- Jakub, Hrabia, Dyrektor muzyki

Bartosz Bednarski- Adolf, Lokaj

Paweł Wierzbicki- Żegota, Jenerał, Sekretarz, Gubernator

Jan Błeszyński- Jankowski, Drugi Hrabia, Francuz, Pelikan

Michał Błeszyński- Ksiądz Lwowicz, Literat II, Sowietnik

Szczepan Kajfasz- Jan Sobolewski, Zenon Niemojewski, A*** G***

Andrzej Grabowski- Frejend, Stary Polak, Bajkow

Tomasz Mechowicki- Tomasz, Doktor, Mistrz Ceremonii

Piotr Napierała- Feliks Kołakowski, Kamerjunkier, Literat I, Bestużew

Kacper Lechowicz- Suzin, Wysocki

Bartłomiej Czapski- Jacek

Mateusz Stańczyk- Regestrator

Jakub Lebiedziński- Kapral, Starosta

Joanna Koprowska- Pani Sowietnikowa

Aleksandra Gąska- Marcelina, Dama

Natalia Stachyra- Ewa, Pani Gubernatorowa

Julia Piklikiewicz- Róża, Księżna, Druga Dama, Panna

Helena Urbańska- Belzebub, Kobieta w żałobie

Wojciech Wereśniak- Józef, Szambelan

Maciej Karbowski- Oficer rosyjski, Pułkownik, N***

Julia Kałamucka- Druga Panna

Jan Cięciara- Upiór

Piotr Furman- Guślarz

Reżyseria: Jan Błeszyński

Realizacja nagrań, montaż, udźwiękowienie: Bartłomiej Czapski

Muzyka: Julian Gilewski

Edycja Graficzna: Kaja Modzelewska

NASBI:

Dziady część 3 / Adam Mickiewicz / Armoryka : ebookpoint BIBLIO, 2022.

Wolne Lektury:

Dziady / Adam Mickiewicz / Fundacja Nowoczesna Polska, 2009.

Pan Tadeusz czyli Ostatni zajazd na Litwie

Autor:

Adam Mickiewicz

ISBN:

978-83-62202-01-0

Do rodzinnego domu przyjeżdża ze szkół w Wilnie na wakacje młody Tadeusz. Okazuje się, że Soplicowo, majątek jego opiekuna Sędziego Soplicy, jest pełne gości, którzy zjechali tu, aby uczestniczyć w procesie o stary zamek, niegdyś własność bogatego magnata Stolnika Horeszki. Proces toczy się między ostatnim krewnym Horeszki, Hrabią i Sędzią Soplicą. Wieczorem Tadeusz bierze udział w uczcie, na której uwodzi go ciotka Telimena. Tadeusz myśli, że to ona jest śliczną dziewczyną, którą zaskoczył rankiem ( Zosia mieszkała w pokoju Tadeusza w czasie jego nieobecności w dworku). O wdzięki Zosi stara się także nieco starszy od Tadeusza hrabia z rodu Horeszków. Następnego dnia okazuje się, że niedźwiedź opuścił matecznik i można na niego zapolować - wszystkich pochłaniają przygotowania do łowów na króla puszczy. Polowanie rozpoczyna się wczesnym rankiem. Nieco później w karczmie Jankiela pojawia się ksiądz Robak, który namawia okoliczną szlachtę, by zatroszczyła się o przygotowanie Litwy na przyjęcie wojsk Napoleona, który już się zbliża. Myśliwi odnoszą sukces - niedźwiedź zostaje zabity. Wieczorem podczas kolejnej uczty wybucha spór między Soplicą a Hrabią. Zamiast ogólnie spodziewanej zgody, Hrabia zrywa porozumienie i postanawia przedłużyć proces i starać się o odzyskanie zrujnowanego zamku. Agitacyjne działania Robaka wykorzystuje wierny sługa Horeszków - Gerwazy - który namawia zaścianek Dobrzyńskich do zajazdu na Soplicowo. Jeszcze tego samego dnia wieczorem Dobrzyńscy napadają na Soplicowo. Już rankiem okazuje się jednak, że to nie oni zwyciężyli w walce. Ktoś zawiadomił o bitwie stacjonujących w okolicy Rosjan, którzy pojmali szlachtę z Dobrzyna i rozpanoszyli się w Soplicowie. Na ratunek pospieszył Robak z przywódcą rodu Dobrzyńskich, Maćkiem nad Maćkami. Udało im się wyzwolić Dobrzyńskich a następnie pokonano Rosjan. Jeszcze tego samego wieczora po odbyciu spowiedzi i wyznaniu swoich win zmarł zraniony kulą w czasie bitwy z Rosjanami ksiądz Robak, który okazał się być Jackiem Soplicą. Tymczasem młodzi żołnierze musieli uchodzić z majątku, bo groziło im aresztowanie. Byli wśród nich Tadeusz i Hrabia, którzy wyruszyli walczyć w Legionach Polskich. Po upływie roku ponownie pojawili się w dworku, tym razem jako legioniści, bohaterowie. W Soplicowie wydano ucztę na cześć polskich generałów służących pod dowództwem Napoleona. Odbyły się także zaręczyny Tadeusza i Zosi. Jacek Soplica został oficjalnie zrehabilitowany (miał na Litwie opinię zdrajcy narodowego, ponieważ z jego ręki zginął Stolnik Horeszko, zwolennik Konstytucji 3 maja).

Makbet

Autorzy:

William Shakespeare, William Szekspir

ISBN:

978-83-62202-08-9

Mocne, płynne i precyzyjne tłumaczenie Piotra Kamińskiego, opatrzone wnikliwym wstępem i komentarzem Anny Cetery-Włodarczyk, w pięknej szacie graficznej Macieja Buszewicza. Edycja zawiera przypisy, spis przekładów oraz powojennych przedstawień Makbeta na polskiej scenie. Przed chwilą jeszcze jego miecz parował krwią, ale zabijać w imieniu króla to nie to samo, co zabić króla. Morderstwo jest już w myślach Makbeta, zakaża organizm, a rozpędzona fantazja oswaja ze złem, ponieważ wpaja ułudę odwracalności akcji. Kłębiące się obrazy to inwazja przyszłości w teraźniejszość, parcie wydarzeń, których jeszcze nie było, ale już się spełniły w wyobraźni. Czy rozwiany obraz przyszłości jest już przeszłością? Czy przyszłość pomyślana już się stała? (Ze Wstępu) Idealne połączenie świetnego przekładu z nowocześnie ułożonym materiałem historyczno-literackim i krytycznym. (Prof. dr hab. Marta Gibińska) Naturalny puls i przejrzystość znaczeń, bez żadnych uproszczeń; dla aktora tekst taki to błogosławieństwo. (Andrzej Seweryn) ********* The Tragedy of Macbeth A play written by William Shakespeare, in a new translation by Piotr Kamiński. A critical edition with commentary. ********* Dr hab., prof. ucz. Anna Cetera-Włodarczyk (ur. 1970) (ORCID 0000-0001-5711-4867) – profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, szekspirolożka w Instytucie Anglistyki na Wydziale Neofilologii UW. Autorka kilkudziesięciu opracowań z zakresu przekładu literackiego i interpretacji dramaturgii szekspirowskiej, m.in. monografii: "Enter Lear. The Translator's Part in Performance" (WUW 2008) i "Smak morwy: u źródeł recepcji przekładów Szekspira w Polsce" (WUW 2009), a także kilkadziesięciu artykułów poświęconych recepcji i semiotyce dramatu. Od 2008 roku współpracuje z Piotrem Kamińskim, redagując serię nowych przekładów Shakespeare’a: "Ryszard II" (2009), "Makbet" (2011), "Wieczór Trzech Króli" (2012), "Burza" (2012), "Opowieść zimowa" (2014), "Kupiec wenecki" (2015). Inicjatorka 2 projektów badawczych (NCN 2016-2019, NCN 2018-2021) poświęconych polskiej recepcji Shakespeare’a w przekładzie od XIX do XXI wieku: http://polskiszekspir.uw.edu.pl Piotr Kamiński – tłumacz literatury angielskiej i francuskiej, znawca opery. Autor m.in. monumentalnego przewodnika Mille et un opéras (Librairie Artheme Fayard 2003, wyd. pol. Tysiąc i jedna opera, 2008). Jego przekłady Shakespeare’a wystawiano w Teatrze Narodowym: Ryszard II (2009), Opowieść zimowa (2017), Teatrze Polskim: Wieczór Trzech Króli (2011), Burza (2012) i Teatrze Dramatycznym w Warszawie: Kupiec wenecki (2014), Miarka za miarkę (2016) i Hamlet (2019). W 2013 roku uhonorowany za tłumaczenia Shakespeare’a nagrodą ZAiKSu. --------- PhD hab. Anna Cetera-Włodarczyk (born 1970) – is Associate Professor of English literature at the University of Warsaw, Shakespearean at the Institute of English Studies at the Faculty of Modern Languages. Author of several dozen works in the field of literary translation and interpretation of Shakespearean dramaturgy and, inter alia, monograph: ">Enter Lear. The Translator's Part in Performance" (WUW 2008) and "Taste of the mulberry: at the sources of the reception of Shakespeare's translations in Poland" (WUW 2009), and several dozen articles devoted to the reception and interpretation of Shakespeare's dramaturgy, as well as the semiotics of drama. Since 2008, he has been working with Piotr Kamiński, editing a series of new translations of Shakespeare: "Richard II" (2009), "Macbeth" (2011), "Twelfth Night" (2012), Storm (2012), "Winter's Tale" (2014), "Merchant of Venice" (2015). Initiator of two research projects (NCN 2016-2019, NCN 2018-2021) devoted to the Polish reception of Shakespeare in translation from the 19th to the 21st century: http://polskiszekspir.uw.edu.pl

Legimi.com:

Makbet / William Shakespeare / Bukowy Las : Legimi, 2022.

Dziady

Autor:

Adam Mickiewicz

ISBN:

978-83-62202-11-9

„Bo kto nie był ni razu człowiekiem, temu człowiek nic nie pomoże”. Adam Mickiewicz w Dziadach, części II zapisuje ludowe wskazówki, co należy zrobić tu, na ziemi, aby zapewnić po śmierci wieczny pokój swojej duszy.

Dziady, część II Adama Mickiewicza to dramat romantyczny. Poeta pracował nad nim w latach 1821–1822 w Kownie. Tytuł utworu nawiązuje do wywodzącego się z czasów pogańskich obrzędu, podczas którego przyzywano dusze zmarłych. Noc dziadów bywała również określana „ucztą kozła”. W czasach, w których żył poeta, kultywowanie bałwochwalczych obrzędów było zakazane przez kościół, więc rytuał ten przeprowadzano w ukryciu, na odludziu i po zmroku.

Akcja dramatu toczy się na Litwie, w kaplicy cmentarnej, w dniu poprzedzającym Zaduszki. Głównymi bohaterami Dziadów, części II są duchy, które do tej pory nie zaznały spokoju po śmierci. W dramacie występują również postacie drugoplanowe: Guślarz oraz zbiorowisko ludności wiejskiej.

W noc dziadów włościanie zbierają się w kaplicy. Wzywają duchy zmarłych pokutujących za grzechy. Ceremonii tej przewodzi Guślarz. Na wezwanie odpowiadają dziecięce dusze Rózi i Józia, dusza Widma oraz dusza młodej dziewczyny, Zosi. Pojawiające się zjawy odpowiadają na pytania zebranego ludu oraz wskazują, co jest im potrzebne do tego, aby mogły zaznać spokoju. Zostają również ugoszczone przygotowanym jedzeniem. Od dzieci dowiadujemy się, że zaznanie cierpienia na ziemi jest warunkiem koniecznym wstępu do nieba. Według Widma najważniejsze jest miłosierdzie. Zosia poucza, że aby osiągnąć spokój ducha po śmierci, trzeba na ziemi odwzajemnić czyjąś miłość. Gdy noc dziadów zmierza ku końcowi, ukazuje się czwarta dusza. Należy ona do młodego mężczyzny z raną na piersi, którego Guślarz, ku przerażeniu zebranych, nie potrafi odprawić z powrotem na tamten świat.

Powtarzające się refreny wypowiadane przez chór i zaklęcia rzucane przez Guślarza przydają utworowi dynamiki i rytmiki. Zważywszy na to, że w Dziadach, części II Mickiewicz nie zastosował wyodrębnienia fragmentów tekstu na akty i sceny, dramat ten jest trudny do zainscenizowania.

Z utworu Mickiewicza płynie przesłanie charakterystyczne dla kultury ludowej, że nie ma winy bez kary. Brzemię pokuty odbywanej przez każdego z przywołanych za sprawą Guślarza duchów było proporcjonalne do wagi ich występków. Gdy ktoś na ziemi postępuje niemoralnie, w życiu pozagrobowym nie zazna spokoju.

Mickiewicz rozpoczął dramat od cytatu z Szekspirowskiego Hamleta: „Są dziwy na niebie i na ziemi, o których ani śniło się waszym filozofom” — wyraźnie zaakcentował, o czym będzie traktować utwór. Charakterystyczne dla twórców romantycznych jest umieszczanie w utworach wątków metafizycznych, związanych z duchowością, wierzeniami ludowymi, fantastyką i życiem pozagrobowym. Twórcy romantyczni stali w opozycji do pragmatycznych przedstawicieli oświecenia.

W utworze Mickiewicza dostrzega się nawiązanie do dramatu antycznego ze względu na zachowanie zasady trzech jedności: miejsca, czasu i akcji oraz wprowadzenie chóru.

Dziady, część II to lektura obowiązkowa w klasach 7–8 szkoły podstawowej. Nasze wydanie zawiera przypisy opracowane specjalnie dla uczennic i uczniów.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Adam MickiewiczDziady, część IIEpoka: Romantyzm Rodzaj: Dramat Gatunek: Dramat romantyczny

Dziady, część II to lektura szkolna.Ebook Dziady, część II zawiera przypisy opracowane specjalnie dla uczennic i uczniów liceum i technikum.

NASBI:

Dziady. Część I, II i IV / Adam Mickiewicz / Armoryka : ebookpoint BIBLIO, 2022.

276 - 280 / 281