Mikołajek, Joachim, Euzebiusz, Maksencjusz, Alcest, Ananiasz… To imiona najpopularniejszych łobuziaków w historii literatury dziecięcej. Ich przygody bawią polskich czytelników już od pół wieku! Przez lata książki ukazywały się w niezmienionej szacie graficznej – ten charakterystyczny kwadratowy format rozpoznawał każdy fan serii. Na pięćdziesiątą rocznicę pierwszego polskiego wydania serii wreszcie pojawia się wersja elektroniczna. Nowoczesna forma e-booka zawiera jednak te same przezabawne ilustracje i historie, które ciągle zdobywają nowych czytelników w różnym wieku, zachwycając kolejne pokolenia. '

Na Stacji Polarnej na wschodnich brzegach Antarktydy naukowcy obserwowali pingwiny Adeli. Chcieli poznać, dokąd odpływają na zimę. Aby się tego dowiedzieć musieli zaobrączkować wszystkie pingwiny. Na obrączkach umieszczona była nazwa stacji i data, by inni polarnicy, marynarze i łowcy wielorybów mieli informować, gdzie widzieli oznakowane pingwiny. Aby założyć ptakom obrączki należało najpierw złapać ptaki. Polarnicy zbudowali zagrodę z brył lodu i tam spędzili ptaki. Do póżnych godzin nocnych trwało naganianie pingwinów do zagrody. Następnego dnia miało nastąpić obrączkowanie i malowanie farbą grzbietów. Jakież było zdziwienie gdy rano zagroda była pusta został tylko jeden pingwin z białą łatką na brzuchu. Został on nazwany profesor Elegancik. Trzykrotnie pingwiny były naganiane do zagrody i za każdym razem znikały. Polarnicy postanowili zbadać w jaki sposób pingwiny opuściły zagrodę. Elegancik i drugi pingwin ustawili się w żywą piramidę, pozostałe pingwiny stanęły w kolejce i jeden po drugim wdrapywały się po ich plecach, a potem po brzuchach zjeżdżały w dół na drugą stronę zagrody. Gdy minęło lato pingwiny udały się w cieplejsze strony. Profesor otrzymywał sygnały o pobycie pingwinów. Zima minęła i pingwiny powróciły w okolice stacji badawczej.