Tytułowy bohater powieści Czesława Centkiewicza jest dwunastoletnim Eskimosem. Zaczyna wkraczać już w dorosłość, która u mieszkańców Grenlandii nadchodzi szybciej niż na ciepłym Południu. Ojciec Anaruka, Eskimos o imieniu Tugto, każdego dnia uczy go rozmaitych zajęć, które mają pomóc mu w przyszłości przetrwać w ekstremalnych warunkach lodowca. Anaruk jest już sprawnym myśliwym, toteż ojciec zabiera go ze sobą na prawdziwe polowania. Autor opisuje zwyczaje Eskimosów, które najwyraźniej budzą w nim podziw i wielkie zainteresowanie. Jest tu mowa o strojach tutejszych ludzi, nieco innych na polarne lato, a innych w czasie srogiej zimy. Dalej pojawia się opis zimowych igloo, domków budowanych z brył lodu oraz letnich namiotów ze skóry. Eskimosi są bardzo spokojni, nigdy nie podnoszą głosu i bardzo rzadko kłócą się między sobą. Nie posiadają w swoim języku słowa „kraść”, ponieważ nikt nie robi tego, co można by nim określić. Są bardzo gościnni i szczodrzy, a w przygotowaniach do zimy solidarnie bierze udział cała wioska. Mężczyźni często wychodzą wtedy na polowania, a kobiety całymi dniami wyprawiają skóry i konserwują mięso na zimę. Eskimosi umilają sobie czas rozmaitymi zabawami.

Klasyka literatury dla dzieci. Powieść, po którą z jednakowym upodobaniem sięgają zarówno dzieci, jak i dorośli. Jeśli jeszcze go nie znasz, koniecznie musisz poznać "Kubusia Puchatka". "Kubuś Puchatek" to powieść dla dzieci licząca sobie już blisko sto lat. Napisał ją Alan Alexander Milne i to ON stworzył postać tytułowego bohatera. Kubuś Puchatek to niedźwiadek-zabawka, wraz z nim pojawiają się w historii takie postacie, jak Prosiaczek, Królik, Mama Kangurzyca i jej dziecko Maleństwo oraz osioł Kłapouchy. Akcja rozgrywa się w Stumilowym Lesie, w którym mieszka również Sowa Przemądrzała. Wszystkie zwierzątka to przyjaciele małego chłopca, Krzysia. Pierwowzorem tej postaci był nie kto inny jak syn autora. Książka składa się z kilku odrębnych epizodów, przedstawiających fantastyczne przygody, jakie przeżywają jej bohaterowie na obszarze Stumilowego Lasu. Każde ze zwierząt obdarzone jest innymi, bardzo ludzkimi cechami charakteru, co sprawia, że stają się one bliskie czytelnikowi. Z jednej strony bawi czasem ich naiwność, z drugiej zaś zaskakuje ich filozoficzne podejście do życia. Ponadto autor ukazuje siłę przyjaźni, przekonując, że różnice są cenne i mogą cementować relacje międzyludzkie. Każdy z bohaterów ma swoje wady, ale też zalety, które warto dostrzec. Królik na przykład, choć lubi się rządzić, jest niezwykle zaradnym życiowo, doskonałym organizatorem. Kłapouchy nieustannie narzeka, jednakże jest przy tym bardzo inteligentny, odpowiedzialny i uczynny. Prosiaczek jest co prawda podszyty tchórzem, jednakże stara się dotrzymywać przyrzeczeń i wszystkich traktuje z jednakową życzliwością.