Niezwykła wyobraźnia autora w połączeniu z naprawde doskonałym warsztatem literackim gwarantują pasjonującą lekturę.

Książkę czyta się szybko, lekko przyjemnie i z zaciekawieniem. Szkoda tylko, że nic nie wskazuje na to, aby kolejny tom miał się pojawić.

Dla zain­tere­sowa­nych­ wywiady z autorem (ang): • [Link] • [Link]

Poruszająca historia młodej, zdruzgotanej śmiercią męża kobiety. Wegetującej z dnia na dzień, załamanej, bezbronnej wobec tragedii która na nią spadła. Do czasu. • Do czasu, gdy okazuje się, iż jej ukochany, jeszcze przed śmiercią, znalazł sposób na to, by pomóc powrócić jej do świata żywych. • Historia pełna łez przeplatanych śmiechem. Smutek, radość, cierpienie, nadzieja, wszystko to zmiksowane przez autorkę, z dodatkiem szczypty przyjaźni i chęci do życia, pozwala nam zakosztować czegoś niezwykłego. Koktajlu, którego smak już na zawsze pozostanie w naszej pamięci. • Książka warta każdej spędzonej z nią sekundy.

Pamiętam czasy gdy wampiry zabijały. Naprawdę. Wampir był groźnym, wykolejonym drapieżcą, wcieleniem zła i agresji. Jego potęga, moc i pragnienie krwi osadzała go na samym szczycie listy najbardziej mrocznych i bezwzględnych kreatur naszego świata. • Dzisiaj niestety, nadeszły czasy spoglądania przez palce, wybielania. Jakże popularne jest twierdzenie, że nic nie jest czarne i białe. Otacza nas tyle odcieni szarości, że sami zaczęliśmy się w tym wszystkim gubić, może w naszych duszach zabrakło ognia oświetlającego nam drogę? • Tak jak wszystko dookoła również wampiry ewoluowały, stały się mniej czarne, a bardziej szare. One również mają własne pragnienia, aspiracje, nadzieje. O ileż potężniejsze i starsze od naszych ludzkich śmiesznostek. Potrafią o nie walczyć, potrafią za nie umierać. • Czy przez to stały się mniej potężne? Mniej krwiożercze? Nie wiem, sam mi odpowiedz na to pytanie. Kup bilet na ostatni rejs parowca Fevre Dream i napisz jak podoba Ci się Missisipi w towarzystwie kapitana Marsha i jego pasażerów. Pośpiesz się, to już naprawdę ostatni rejs.