Najnowsza książka poetycka Małgorzaty Kulisiewicz „Sprzedawcy jaśminu” została opublikowana niedawno w Wydawnictwie SIGNO w Krakowie i opatrzona posłowiem Magdaleny Węgrzynowicz-Plichty. Na stu dwunastu stronach można odnaleźć nowe wiersze pogrupowane tematycznie w czterech częściach. Pierwsza, gdzie najwięcej jest wątków auto­biog­rafi­czny­ch od dzieciństwa po teraźniejszość, nosi tytuł „Człowiek i wyspa”, druga – „Ekfrazy” nawiązuje do wątków związanych ze sztuką, literaturą i muzyką. W trzeciej: „Szarej personie” odnajdziemy odbicie naszej współczesności ze wszystkimi jej bolączkami. Czwarta stanowi zwieńczenie wszystkich wątków i prezentuje wiersze metafizyczne i religijne. Ukazuje, jak tytuł wskazuje, „Przebudzenie” do nowego wymiaru egzystencji. • Okładka książki zaprojektowana przez Joannę Plichtę doskonale plastycznie współgra z tekstami wierszy i poematów, jako że w tomiku nie brakuje dłuższych form. Wiersz „Poezjobranie” zamieszczony na okładce tylnej (obok biogramu autorki) może pomóc w szybkiej interpretacji tytułu tego zbioru i daje wskazówkę czytelnikowi oglądającemu po raz pierwszy tę akurat książkę, że są to poezje, i to raczej w formie klasycznej.

Książka poetycka Małgorzaty Kulisiewicz z 2018 roku. W poszukiwaniu utraconego czasu... i utraconych kotów. Powroty do czasów dzieciństwa, do wspomnień związanych z literaturą, historią, przeżyciami religijnymi, zimą i ... kotami. Poezja dla każdego czytelnika, bliżej klasyki niż awangardy. "Utwory te są poetyckim komentarzem do odległych wydarzeń społecznych, politycznych, a przede wszystkim kulturowych, do wydarzeń, które cywilizację pchnęły na nowe, często wręcz nowatorskie tory, tak pod względem jakości życia, odkryć naukowych, wartości etycznych, jak i poglądów filozoficznych. Znaleźć w nim można utwory poświęcone randze i fund­amen­taln­ości­ poezji („Poezja stwarza się/ciągle na nowo” – s. 34.), francuskiej aktorce teatralnej - Sarze Bernhard, Newtonowi, reżyserowi teatralnemu i operowemu – Swinarskiemu, docenianemu poecie i dram­atop­isar­zowi­ - Różewiczowi, na kartach spotkać można migawki i scenki rodzajowe z przeszłości Nowej Huty, Łodzi, Krakowa, poetyckie komentarze do mitów starogreckich, legend, „Dziadów”, „Konrada Walledroda” (tutaj dzięki „Teatralnemu biesowi” nowego znaczenia nabiera utarte hasło: „zrzucam z ramion płaszcz Konrada”), dramatów Szekspira, Wyspiańskiego, liryki Norwida i Wojaczka, obrazów Malczewskiego, opowieści o dekadentach, rajskiej Ewie, naukach Koheleta. Wiersze z tego tomiku zabierają czytelnika na wędrówkę po realiach zaborów, II wojny światowej, przemian przełomu wieków, okresu kosynierów, zesłań na Syberię, stanu wojennego. Te wydarzenia historyczne, połączone z kontekstem kulturowym i ukrytymi wnioskami czynią te wiersze tekstami o wymowie uniwersalnej, stanowią poetycką interpretację świata, w którym teraźniejszość spotyka się z minionym, ubierają one uniwersalną prawdę w formę wiersza, stają się głosem w sprawie dorobku kulturowego i swoistym literackim podsumowaniem czasu przeszłego." Gosia z Blogu "Zielono mi"

"dalE­KOwz­rocz­ność­" to nowy zbiór opowiadań Małgorzaty Kulisiewicz z 2020 roku. Komik umierający na scenie podczas występu w Klubie Stand-up Comedy, dziwny pokój w Grand Hotelu, w którym od wielu lat tracą życie goście, niezwykłe przeżycia z rejsu czarnomorskiego wzdłuż południowych granic Sowieckiego Sojuza, niespełniony aktor, który w Londynie zmienia się w wielkiego ptaka, figowiec wielkolistny pochłaniający ludzi, miasteczko umarłych, do którego trafia przypadkowy pasażer autobusu, to tylko niektóre z dziwnych zdarzeń na pograniczu fikcji, jawy i fantazji, które napotkacie w tej książce. • Bohater opowiadań to często współczesny everyman – pracownik korporacji, dziennikarz, detektyw, redaktor, scenarzysta, informatyk, aktor, teatralny kostiumolog, jednym słowem nieco zagubiony inteligent. Pojawia się także poetka: kobieta-drwal. Jednocześnie znawcy pisarstwa Kafki, Bułhakowa, Philipa K. Dicka zaproszeni są tu do literackiej zabawy i odnajdowania znajomych tropów. • Zbiór opowiadań „dalEKOwzroczność" to proza post-nowoczesna, nawiązująca do wątków już w literaturze obecnych, literatury gatunkowej, pop-kultury, toposów kultury śródziemnomorskiej. Jednocześnie wątki te przetworzone są w nowoczesny, niepozbawiony humoru, dystansu i ironii sposób. Opowiadania czerpią ze współczesności, celnej obserwacji ludzi i zdarzeń, które są wokół nas. Ta proza bliska jest nie tylko polskiej rzeczywistości. Opowiadania znajdujące się w zbiorze to zarówno miniatury, jak i dłuższe formy, które stanowią trafny portret naszego życia.

Realizm magiczny, badanie natury wszechświata i Boga, niekoniecznie ściśle zgodne z biblijną wizją, mitologia słowiańska, archetypy i symbole Junga, baśnie - to prawzory z których korzystała Olga Tokarczuk. • Stworzyła obraz baśniowego świata, w którym wszystko jest poczwórne, od kwadratu w kole, w który to kształt wpisana jest wieś Prawiek, aż do czwórek znaczeniowych, które namiętnie zbiera jeden z bohaterów - Izydor. W czas między 1914 rokiem a latami po drugiej wojnie światowej wpisany został los dwóch rodzin z Prawieku: Boskich i Niebieskich oraz rodziny dziedzica Popielskiego. • Obsesja przemijania, czas od narodzin - do kolejnych śmierci bohaterów, pojawiających się mniej więcej od połowy powieści, naznacza strony tej powieści. Refleksja nad przemijaniem ma wartość i siłę równą prawie powieści Marcela Prousta "W poszukiwaniu straconego czasu". Niewątpliwie jedna z najlepszych polskich powieści ostatnich lat •

Jeden z wielu tomików poezji Jacka Lubarta-Krzysicy (Konfraternia Poetów) w redakcji Agaty Zuzanny Kofroń. Jacek Lubart-Krzysica to poeta, edytor, reportażysta, autor piosenek i cyklu misteriów: "Zaduszki Poetów", "Wigilia Słowa", "Chleb Nadziei" i "Tramwaju Poezji". Do każdego z nich stworzył i zredagował antologię złożoną z wierszy wielu poetów żyjących i nieżyjących,znanych i mnie znanych, ale zawsze na dobrym poziomie poetyckim. • Tomik "Gorycz nadziei" wydała Oficyna Konfraterni Poetów.