Świetna kontynuacja pierwszej części. Autor nie zwalnia tempa. świetnie ukazuje nam świat Złotych, ich polityczne gierki i zawiści. • Kiedy Darrow nie wygrywa w Akademii jago pan chce go sprzedać. A już był tak blisko, by mieć własną flotę. • Jak myślisz jak najłatwiej pokonać elitę? Kiedy jest na to najlepszy moment? I jak tego dokonać? Może podczas Zgromadzenia gdzie najważniejsze rody elity zbierają się na Księżycu? Tak myślę, że to byłby dobry pomysł. To co, bomba? A może coś lepszego? Zastanów się, kiedy najlepiej pokonać wroga? Darrow to odkrył i podąża tą drogą. • Świetnie sobie radzi w strategii, niestety z kontaktami międzyludzkimi ma większy problem. • Najbardziej podoba mi się Sevro i jego Wyjce. Polubiłam ich w pierwszej części i lubię ich ciągle. Podoba mi się ich więź i to jaką tworzą rodzinę. • A zakończenie tej cześci po prostu... Ah. Gdy przeczytałam ostatnie słowa siedziałam i gapiłam się na książkę. Nie mogło do mnie dojść co właśnie się stało.

Nigdy nie spotkałam się z taką historią. Bardzo lubię sny i nie mogłam się doczekać by przeczytać tę książkę. Nie zawiodłam się, może czasami się gubiłam w teoriach Snu i dyskusjach profesorów (ale profesorów często ciężko zrozumieć, zwłaszcza gdy wykładają Sny),lecz sama historia jest niezwykle pomysłowa i bardzo ciekawa. • Nina ma nietypowy sen, na tyle nietypowy by zbudzić telefonem profesora Uniwersytetu Marzeń Sennych (UMS)- Andrzeja Tomaszewskiego. Sprawa okazuje się na tyle poważna, że profesor zwraca się o pomoc do najlepszych profesorów UMS. • Podczas historii, wraz z Niną i profesorami, wędrujemy przez niezwykły Pałac Luster. Jest jak sen i nic nie jest w nim normalne. Każde piętro jest oddzielnym światem, na każdym z nich nasza bohaterka dorasta, a cała trójka dowiaduje się czegoś o sobie. • Myślę, że większosc ludzi lubi świat snów, a czy ktoś z was chciał kiedyś wędrować przez sny innych? Jakbyśmy się wtedy zachowali? • Nina musiała się zmierzyć z takimi problemami. Przekonaj się, jak sobie poroadziła i czy świat Snów został uratowany, a także nasz własny.

Piękna baśniowa historia. Czytałam ją kilka lat temu i ciągle ja wspominam. Pamiętam, że zachwyciła mnie postaciami(i tymi złymi i dobrymi). A zdolności Mo sama chciałam posiadać. • Tutaj zacierają się granice między rzeczywistością, a fikcją książek. Bohaterowie przemieszczają się między nimi. Ale oczywiście za wszystko trzeba płacić.

Jonasz to chłopiec żyjący w dziwnym świecie. Dziwnym dla nas, dla jego mieszkańców jest on normalny. My byśmy go postrzegali jako pozbawiony emocji. • Na pierwszy rzut oka jest normalnie. Jedynym znakiem że coś jest nie tak, czytelnik poznaje po tym że rodzina to nie rodzina a: „komórka rodzinna”. Dzieci w tym świecie nie rodzą się w rodzinach. Do rodzenia dzieci są przeznaczone odpowiednie kobiety, a pod koniec pierwszego roku dziecko otrzymuje imię i rodziców. Oczywiście jest to możliwe tylko gdy komórka rodzinna spełnia odpowiednie wymogi. Potem pod koniec każdego roku jest organizowane święto gdy dzieci z każdego rocznika przechodzą o poziom wyżej. Podacz takiego przejścia dostają coś nowego, np rower, kurtkę na guziki itp. Gdy dziecko przechodzi do wieku 12 lat zostaje przydzielone do danego zawodu i się go uczy. Jonasz dostał niezwykle rzadki zawód, który zmieni jego życie i postrzeganie świata o 180 stopni. • Książka zmusza do refleksji nad tym czy świat idealny jest światem dobrym i co rozumiemy pod określeniem: "Idealny". • Krótka i treściwa książka, polecam po nią sięgnąć.

Moja ulubiona książka. Przeczytałam ja mając 9 lat i ciągle do niej wracam. Idealnie nadaje się na prezent dla małego czytelnika. Znajdują się w niej bajki znane jak o Jasiu i o łodydze fasoli, Śpiąca królewna, czy Brzydkie kaczątko, ale też nieznane mi zupełnie, jak już moja ulubiona Córka słońca i księżyca lub Szach Kobad i gadająca papuga. Jest co poczytać i dla chłopca i dziewczynki. Prawie każda baśń jest z innego kraju (powtarzają się tylko 2). Jedyny minus jest taki, że nie ma baśni polskiej.