Stany Zjednoczone nie są krajem idealnym. Mit o tym, że dolary leżą na ulicy i trzeba się tylko schylić, żeby je podnieść, odszedł siną dal do przeszłości. Ludzie pracują tu niezwykle ciężko, żeby związać koniec z końcem, a mimo tych kłopotów i przeciwności losu jest tu fajnie. Warto spróbować, choć początki są bardzo, bardzo trudne. • Marcin Wrona urodził się w 1969 roku. Prowadził program Pod Napięciem. Jest korespondentem w Stanach Zjednoczonych dla Faktów. • Wrony w Ameryce zostały napisane lekkim i przyjemnym językiem i stylem, co daje ogromną przyjemność z czytania. Nie spodziewałem się, że w tak ciekawy sposób można przedstawić książkę na faktach. • Okładka jest trochę prosta. Przedstawia Marcina Wronę, którego otacza USA. Można dostrzec szczegóły, które to potwierdzają, np. Statua Wolności czy hamburger. • Stany to kraj żółtej linii. Na niej zaczyna się Twoja przygoda z Ameryką i na niej kończy. Wszystko, co dzieje się między żółtymi liniami Straży Granicznej, jest już kwestią całkowicie indywidualnego odbioru. Wielu jest Ameryką zauroczonych, wielu poprzysięgło, że nigdy tam nie wróci. Co w tym kraju żółtej linii jest takie sexy? I dlaczego hamburgery po wielu latach za Oceanem wciąż smakują lepiej niż schabowy? Żeby się tego dowiedzieć, żeby zrozumieć Wrona's point of view, trzeba przeczytać książkę. • Całość jest spójnie i bardzo dobrze przedstawione. Czytelnik nie nudzi się długimi opisami, ale wręcz przeciwnie. Książka zawiera również zdjęcia, które są przedsmakiem tego, co czeka nas w tym 'wielkim świecie'. • Utwór polecam wszystkim. Nie jest szczególnie podzielona na przedział wiekowy. Niech osoby, które nie czytają literatury faktu, nie omijają tej pozycji, gdyż też byłem uprzedzony do tego gatunku, a teraz jest całkowicie inaczej.

Posłuchajcie opowiadania o Alku, Rudym, Zośce i kilku innych cudownych ludziach, o niezapomnianych czasach 1939–1943 roku, o czasach bohaterstwa i grozy". Tak zaczyna się opowieść o Bohaterach Szarych Szeregów, o czasach miłości, walki, śmierci. Młodzi przyjaciele, harcerze i maturzyści warszawskiego liceum wkraczają w dorosłość w dramatycznym okresie. Wychowani w patriotycznych domach... • Aleksander Kamiński - pedagog, profesor wydziału pedagogiki społecznej Uniwersytetu Łódzkiego i pisarz. Autor "Kamieni na szaniec", najsłynniejszej książki czasów okupacji oraz "Zośki i Parasola", dalszego ciągu losów spadkobierców ideałów Rudego, Alka, Zośki - opowieści o Harcerskich Batalionach Armii Krajowej. W czasie wojny był komendantem Organizacji Małego Sabotaży "Wawer" i redaktorem naczelnym największego pisma podziemnej Europy "Biuletyn Informacyjny". • Język książki jest lekki, sprawiający przyjemność czytelnikowi. Widać, że autor umie opowiadać. Używa prostych wyrazów, bez owijania w bawełnę. Utwór ukazuje całą prawdę o II wojnie światowej. Przekazane są emocje, które czuli bohaterowie i ich rodziny. Powieść zawiera bardzo dużo wartości. Mówi o bezgranicznej miłości, przyjaźni i oddaniu się za kogoś, za kraj. Wydanie, które ja czytałem, zawiera zdjęcia bohaterów, dzięki czemu łatwiej jest nam ich wyobrazić. • Lecz zaklinam, niech żywi nie tracą nadziei • ................................................................ • A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, • Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec… • Postacie występujące w tym utworze prozatorskim są ciekawe, intrygujące i zachęcające do poznania ich historii i przeżyć. Popełniają błędy, za które srogo płacą czyimś życiem. Umieją w tak trudnym okresie dla Polski cieszyć się z tego, że są polakami. • Tadeusz Zawadzki "Zośka" to jeden z głównych bohaterów powieści. Dzięki swojej inteligencji i ambicjom bardzo przysłużył się Polsce. Organizował dużo akcji, z których większość była sukcesem. Nie lubi być chwalony i chętnie pomaga swoim kolegom, zapominając o swoich problemach. Jest patriotą. • Aleksy Dawidowski "Alek" to kolejna, ważna postać Kamieni na szaniec. Był podharcmistrzem , członkiem podziemnej organizacji "Wawer". Został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. • Jan Bytnar "Rudy" jest bohaterem, który na długo pozostanie mi w pamięci. Wykazał się wybitną walecznością i oddaniem. Tak jak inni dostał różne medale i odznaczenia. Był na pewno bardzo lojalny wobec innych, dlatego że dręczono i torturowano go, aby podał nazwiska i adresy zamieszkania innych "dywersjonistów". Zmarł na skutek skatowania przez gestapo. • Chorąży, niebieski chorąży… • Daj przestąpić ten promienny próg. • Gdzie żołnierzy swych czeka • Wódz-Bóg. • Książka wywiera bardzo dużo emocji. Czytając, dziękowałem im duchu za to, że żyję w niepodległej Polsce. Wydaje mi się, że każdy powinien ją przeczytać i będzie to taki mały krok w stronę patriotyzmu.

Epickie bitwy morskie, błyskawiczne abordaże, wiatr w żaglach, morski pył na twarzach i tony cennych łupów ukrytych pod karaibskim słońcem. Posiłkując się szczegółowymi badaniami archiwów brytyjskich i amerykańskich, Colin Woodard opowiadania dramatyczną historię Republiki Piratów, która śmiała zatrząść fundamentami brytyjskiego i hiszpańskiego imperium, a także rozp­rzes­trze­niła­ idee demokratyczne. Kilkadziesiąt lat później doprowadziły one do powstania Stanów Zjednoczonych. • Colin Woodard to wielokrotnie nagradzany pisarz i dziennikarz pochodzący z Maine. Przez pięć lat mieszkał w Europie. "Washington Post" określił go mianem jednego z najlepszych dziennikarzy politycznych w Ameryce. Pełnił także funkcję konsultanta historycznego przy popularnej grze Assassin's Creed IV: Black Flag, a Republika Piratów stała się podstawą do nakręcenia serialu Crossbones z Johnem Malkovichem. • Mimo iż książka nie zawiera dialogu, chyba że cytowany, to i tak jest wspaniałą powieścią z lekkim językiem i oryginalnym stylem pisania. Autor przedstawia nam całą prawdę o piratach. • Bohaterów w tej powieści historycznej jest cała masa, ale jest paru z nich, którzy są najciekawsi i najbardziej intrygujący. • Ewdard "Czarnobrody" Thatch jest bezsprzecznie najsłynniejszym piratem złotej ery, postrachem mórz. Wystarczy salwa z czterdziestu dział i parę groźnych min, aby cudze kosztowności same do niego trafiły. • Woodes Rogers to ten, który zakończył pirackie rządy na Bahamach, choć kosztowało go to zdrowie i majątek. Opłynął kulę ziemską i uratował prawdziwego Robinsona Crusoe. Dziś uznawany jest za bohatera narodowego. • Samuel "Czarny Sam" Bellamy – samozwańczy Robin Hood pośród pirackiej braci. Na przydomek Księcia Piratów zasłużył sobie także miłosierdziem, jakie okazywał jeńcom. • Charles Vane wsławił się szczególną brutalnością, z jaką traktował każdego, kto wszedł mu w drogę oraz długą i owocną karierą. Jako jeden z nielicznych walczył do końca o piracką republikę. Skończył swój żywot na stryczku. • Po przeczytaniu tej pozycji, miałem mieszane uczucia. Z jednej strony byłem pod wrażeniem całokształtu utworu, a z drugiej liczyłem na więcej krwi, więcej momentów strachu. Jednakże to nie zmienia faktu, że książka jest naprawdę doskonała i warto ją przeczytać. Szczególnie osoby, które zakochały się w Piratach z Karaibów powinny się w nią zagłębić. Teraz, gdy usłyszę słowo "pirat" od razu skojarzy mi się z Rogers'em, Bellamy'm czy Thatch'em, a nie Sparrow'em.

Latarnia morska, brzeg morza, szum fal, wczasowicze na plaży, praktykantki, picie alkoholi, bitwa u bramy ogrodu, problemy sąsiada, a do tego bezrobocie. Realizm mieszający się z groteską, odrobina humoru przyprawiona sent­ymen­tali­zmem­. W zasadzie nie wiadomo w co można uwierzyć, a co potraktować z przymrużeniem oka. • Karol Kłos – elektryk, były redaktor lokalnej prasy, reporter mediów elektronicznych, fotograf amator, latarnik. • Ta latarnia wciąż na mnie patrzy z wysoka, wciąż mnie obserwuje. Ona jedyna wie, co nas łączy nierozerwalnie ze sobą, ona wciąż o tym pamięta. • Latarnik został napisany w formie dziennika/pamiętnika, który opisuje wydarzenia z życia autora. Tytuł jest prosty i zapamiętywalny. Prawdopodobnie utwór go ma ze względu na zawód Karola Kłosa. • Książka nie jest dla wszystkich. Mi nie przypadła do gustu. Być może dlatego, że wolę czytać mroczne i krwawe thrillery lub bajeczne i zaskakujące powieści fantasy, ale to nie czyni książki złą. • Okładka jest prosta i w 100% nawiązuje do treści. • W trakcie czytania często się uśmiechałem i myślałem: "kurczę, ale to jest ciekawe". Widać, że autor ma dystans do siebie, co sprawia, że książka może wydawać się nam jakąś obyczajówką, a nie pamiętnikiem. Wydaje mi się, że niektóre sytuacje są zmyślone, aby nadać ciekawości utworowi, ale wieżę, że niektóre z nich naprawdę się przydarzyły. • Książka podzielona jest na rozdziały. Jedne są dłuższe (na kilka stron) inne nieco krótsze (parę zdań). Wszystko luźno połączone ze sobą. • Autor porusza bardzo dużo ciekawych tematów, np. pracy, kobiet, bezrobocia, przyjaciół czy turystów. • Nie mówiłem o taborecie? No więc na miejscu przeznaczonym dla kierowcy nie było fotela, takiego jak zwykle jest w innych samochodach. W naszym samochodzie na tym miejscu stał taboret, przeniesiony tam z kuchni za zgodą mojej mamy • Utwór polecam tym starszym i tym młodszym (ale bez przesady...). Na pewno nieraz się uśmiechniecie, lecz może się także przydarzyć wam to, co mi czyli niechęć do czytania ze względu na dość małą ilość dialogów.

Józef i Maria myśleli, że wszystko mają w życiu poukładane. On jest prawnikiem w poważnej kancelarii, ona zaś architektem. Pojawił się u niej klient z ambitnym planem i środkami na ich realizację. To była dla niej szansa, którą usilnie starała się wykorzystać. Kim jednak był Zbigniew Górski? Jego zamiary znacząco wykraczały poza zamówienie projektu. W odpowiednim momencie ujawnił je Józefowi i Marii. Jej dał nawet możliwość wyboru. Nic już nie było takie jak wcześniej. Przed nimi ukazał się całkowicie nowy wymiar egzystencji. • Piotr Piątak to mieszkaniec Ustki, radca prawny. Autor e-booków Wieczorna wichura oraz Podróż w zaświaty. Powołanie Zodiasza. • Książka została napisana lekko. Styl autora jest oryginalny. Utwór w dużej mierze przypomina pamiętnik. Podzielony jest na trzy części: Józef, Maria, Życia ciąg dalszy. Niestety książka zawiera liczne literówki i "zjadanie" wyrazów, co utrudnia czytanie. • Józef Abramowicz to prawnik pracujący w dobrze rozwijającej się kancelarii. Cechuje go punktualność i systematyczność. Nie zdaje sobie sprawy, że staje się pracoholikiem, który od rana do wieczora pracuje, a czasami w domu też musi coś załatwić. Powoli niszczy to jego wspólne życie z żoną. • Maria jest architektem. Pewnego dnia dostaje zlecenie na zaprojektowanie fabryki. Plan i środki były, ale po pewnym czasie zauważa, że klient bardziej interesuje się nią niż budynkiem. Zbigniew Górski zmienia ją i sposób w jaki patrzy na świat. • Nie bądź egoistą! Daj coś od siebie, zanim zażądasz czegoś od innych. Podejmuj sprawnie decyzje! Nie wstrzymuj innych na drodze do ich celów. Zrób natychmiast rachunek sumienia, póki możesz jeszcze coś zmienić. Jutro może już nie być. I pamiętaj, sumienia nie oszukasz. • Rachunek sumienia polecam osobom, które poprzez karierę nie mają dużo czasu na czytanie. Książka pochodzi z serii "Książka na jeden wieczór". Ma zaledwie 150 stron.