Rok magicznego myślenia

Gdy Didion straciła męża, życie postanowiło jeszcze raz ją zaskoczyć. Kobieta musiała również zmierzyć się z ciężką chorobą swojego dziecka. Swoje obserwacje i uczucia przedstawiła w formie, która zachwyca swoją przenikliwością i prawdą o człowieczeństwie. Pokazuje też, że często pod pozorem dobrego radzenia sobie ze śmiercią bliskiej osoby, kryje się prawdziwa tragedia. Jedynie ukrywając swoje uczucia, można przetrwać. Tak właśnie działo się z autorką, której życie zmieniło się diametralnie i jedna tragedia szybko przemieniła się w ich pasmo. Didion opowiada tu o swoich prywatnych doświadczeniach oraz o próbach poradzenia sobie z najtrudniejszymi z uczuć, ale i pisze o uniwersalnych ludzkich doświadczeniach czy analizuje szczegółowo kulturowe konotacje żałoby. Autorka pisze o chwilach, które definiują całe życie danej osoby i zastanawia się, czy można uciec od własnych uczuć. Opowiada historię osobistą, lecz w sposób, który stara się zrozumieć mechanizm żałoby i ludzkich słabości. Pisze o samotności, ale i o wierze w to, że można na nowo odbudować swoje życie.