Historia z happy endem, na który zresztą wcale się nie zanosi. Jak pisze sama autorka, jest to historia trójkąta. Ten trójkąt to On, Ona i jej ciało. Ona-Julia kobieta pięćdziesięcioletnia, ambitna, pnąca się po szczeblach kariery, jednocześnie samotna, która przez całe dotychczasowe życie nie zdołała poznać, co to miłość, przyjaźń, bliskość i czułość wyjeżdża na rok do Paryża, żeby wykładać na Sorbonie historię literatury polskiej. Wyjazd, jak wyjazd, praca, jak praca. Wszystko było zaplanowane, jak zwykle, ale...Na jej drodze staje On-mężczyzna, jakiego do tej pory nie spotkała. Mężczyzna prawdziwy. Rosyjski historyk. Trzydziestoletni. I pojawia się uczucie. Nieoczekiwane, nieznane, niemożliwe, przez Julię nie chciane i budzące strach, ale obezwładniające. Julia poznaje siebie, jakiej dotąd nie znała. Jest zaskoczona, przerażona, ale szczęśliwa. Nie jest to jednak łatwe uczucie, pojawia się wiele komplikacji, bo Sasza nie jest człowiekiem prostym. A jednak, pomimo wielu przeszkód, wzlotów i upadków uczucie wygrywa. Wszystko to może wygladać na kiczowaty melodramat, ale nim nie jest. Książkę czyta się jednym tchem i razem z Julią przeżywa się wszystkie wątpliwości, strach i radość.
