Cień wiatru

Barcelona, mglisty letni poranek 1945 roku. Pewnie jeden z wielu o tej porze roku. I nie byłoby w nim absolutnie nic niezwykłego, gdyby nie fakt, że właśnie w jeden z takich poranków hiszpański prozaik Carlos Ruiz Zafón rozpoczyna swoją opowieść pt. „Cień wiatru”. Wraz z głównym bohaterem, 10-letnim Danielem Sempere, prowadzi nas do miejsca magicznego, cudownego i złowieszczego zarazem. Miejsca, w którym czas się zatrzymał – Cmentarza Zapomnianych Książek. Ta wizyta będzie miała wpływ na całe późniejsze życie bohatera, a być może także na życie niektórych z nas – czytelników, którzy zdecydują się sięgnąć po tę fascynującą historię. Wróćmy jednak do początku. 10-letni Daniel Sempere udaje się wraz ojcem – księgarzem i antykwariuszem, na wspomniany Cmentarz Zapomnianych Książek po to, aby zgodnie z rodzinną tradycją wybrać jedną z nich i ocalić od zapomnienia. Jego wzrok pada właśnie na „Cień wiatru” nieznanego autora Juliana Caraxa. Pikanterii tej sytuacji dodaje fakt, że jest to jedyna książka ocalała spośród wszystkich publikacji autora. Daniel próbuje odnaleźć inne książki Caraxa, ale okazuje się, że niemal wszystkie zostały spalone. W tym momencie rozpoczyna się największa, najbardziej niebezpieczna, a zarazem najbardziej fascynująca przygoda jego życia. Od tej chwili rozpoczyna się także jedna z najbarwniejszych historii literackich ostatnich lat. Bez cienia przesady można bowiem powiedzieć, że „Cień wiatru” jest prawdziwym majstersztykiem gatunku, szczególnie dla koneserów literatury, ludzi rozmiłowanych w książkach. Zachwyci zwłaszcza wielbicieli książek o książkach. [biblionetka.pl]