Utracona cześć Katarzyny Blum (Die verlorene Ehre der Katharina Blum oder Wie Gewalt entstehen und wohin sie führen kann)
Podtytuł:
albo Jak powstaje przemoc i do czego może doprowadzić
Autor:
Heinrich Böll
Na początku lat 70. XX w. Niemcami Zachodnimi wstrząsnęła seria zamachów terrorystycznych organizowanych przez lewackie bojówki sfrustrowane krachem studenckiej rewolty 1968 r. Bulwarowa prasa rozpętała nagonkę przeciw prawdziwym i domniemanym bojówkarzom oraz osobom sympatyzującym z lewicą. Celował w tym zwłaszcza brukowy dziennik "Bild", sztandarowy tytuł koncernu medialnego magnata Axela Springera. Zirytowany kampanią oszczerstw, które złamały życie wielu ludziom, Heinrich Böll napisał "Utraconą cześć Katarzyny Blum" (1974), w której przeciwstawił się ogólnokrajowej nagonce na anarchistów. Tytułowa bohaterka, nieinteresująca się polityką przeciętna kobieta o banalnym życiorysie, zostaje wplątana w kryminalno-polityczno-medialną awanturę. Upokarzana przez policję, zaszczuta przez media, bezbronna i opuszczona, w akcie desperacji sięga po przemoc. Książka błyskawicznie stała się bestsellerem. Sfilmowana przez Volkera Schlöndorfa i Margarethe von Trotta (1975) zyskała światową popularność. Ściągnęła jednak na Heinricha Bölla gniew Axela Springera, który piórami swoich dziennikarzy atakował pisarza na łamach "Bilda". W powieści dopatrywano się początkowo naiwnego usprawiedliwiania terroryzmu. Dziś rzadko kto czyta w ten sposób powieść Bölla. "Utracona cześć Katarzyny Blum" uważana jest za błyskotliwy pamflet na mass media i głos w dyskusji o przyszłości demokracji. W 1984 r. książkę przeniósł na ekran brytyjski reżyser Simon Langton w głośnym filmie telewizyjnym "Utracona cześć Kathryn Beck" z Marlo Thomas i Krisem Kristoffersonem.
Utracona cześć Katarzyny Blum
Podtytuł:
albo :Jak powstaje i do czego może doprowadzić
Autor:
Heinrich Boll
Na początku lat 70. XX w. Niemcami Zachodnimi wstrząsnęła seria zamachów terrorystycznych organizowanych przez lewackie bojówki sfrustrowane krachem studenckiej rewolty 1968 r. Bulwarowa prasa rozpętała nagonkę przeciw prawdziwym i domniemanym bojówkarzom oraz osobom sympatyzującym z lewicą. Celował w tym zwłaszcza brukowy dziennik „Bild”, sztandarowy tytuł koncernu medialnego magnata Axela Springera. Zirytowany kampanią oszczerstw, które złamały życie wielu ludziom, Heinrich Böll napisał „Utraconą cześć Katarzyny Blum” (1974), w której przeciwstawił się ogólnokrajowej nagonce na anarchistów. Tytułowa bohaterka, nieinteresująca się polityką przeciętna kobieta o banalnym życiorysie, zostaje wplątana w kryminalno-polityczno-medialną awanturę. Upokarzana przez policję, zaszczuta przez media, bezbronna i opuszczona, w akcie desperacji sięga po przemoc. Książka błyskawicznie stała się bestsellerem. Sfilmowana przez Volkera Schlöndorffa i Margarethe von Trottę (1975), zyskała światową popularność. Ściągnęła jednak na Heinricha Bölla gniew Axela Springera, który piórami swoich dziennikarzy atakował pisarza na łamach „Bilda”. W powieści dopatrywano się początkowo naiwnego usprawiedliwienia terroryzmu. Dziś rzadko kto czyta w ten sposób powieść Bölla. „Utracona cześć Katarzyny Blum” uważana jest za błyskotliwy pamflet na mass media i głos w dyskusji o przyszłość demokracji. W 1984 r. książkę przeniósł na ekran brytyjski reżyser Simon Langton w głośnym filmie telewizyjnym „Utracona cześć Kathryn Beck” z Marlo Thomas i Krisem Kristoffersonem.
Utracona cześć Katarzyny Blum albo: Jak powstaje przemoc i do czego może doprowadzić
Autor:
Heinrich Böll
Młoda kobieta, Katarzyna Blum, morduje w swoim mieszkaniu dziennikarza lokalnej GAZETY. Zaskoczenie pierwsze - sama zgłasza ten fakt na policję, choć nie czuje skruchy, chce tylko dołączyć do swego kochanego Ludwika. Zaskoczenie drugie - jeszcze cztery dni wcześniej nikt nie przypuszczałby, że Katarzyna jest do takiego czynu zdolna. A już najmniej ona sama. Heinrich Böll przedstawia nam fakt po fakcie historię morderczyni. Relacja jest rzeczowa, rozdziały krótkie, jednowątkowe. Całość usystematyzowana i doskonale zreferowana. Obiektywizm jest jednak tylko pozorny. Pod przykrywką suchych faktów daje się doskonale wyczuć niechęć narratora do poszkodowanej GAZETY i sympatię do winnej zbrodni.
