Polski teatr renesansowy ukazany jest tu w szerszym kontekście, w układzie odniesień do wzorców europejskich, co pozwala Czytelnikowi śledzić inspiracje i stopień "zapożyczeń", ale i wyodrębnić zjawiska całkowicie oryginalne. Twórczość teatralna zróżnicowana jest gatunkowo na tragedię, komedię dworską i rybałtowską, dramat misteryjny, dialog polemiczno-religijny, sztuki "pełnospektaklowe" i intermedia, wreszcie widowiska parateatralne. Utwory polskie obudowano fragmentami znanych i cenionych w ówczesnej Europie dramatów, w większości tłumaczonych tu po raz pierwszy. Teksty obce poszerzają tematykę książki również o zagadnienia architektury teatru, teorii dramatu, problemy inscenizacyjne; odzwierciedlają toczone wśród humanistów Europy dyskusje nad antyczną spuścizną. Sądy teoretyków szesnastowiecznych dopełniane są uwagami współczesnych badaczy staropolskiej literatury i teatru. Różnorodność materiału przedstawionego w antologii znajduje syntetyczne ujęcie we "Wstępie", będącym m.in. erudycyjną próbą odtworzenia ze zjawisk literackich obrazu samego teatru. Innego rodzaju syntezą jest źródłowa dokumentacja, informująca o zasięgu i częstotliwości faktów teatralnych umieszczona w "Kronice" na końcu książki