Śluby panieńskie
Inne tytuły:
komedia w 5 aktach wierszem, komedia w pięciu aktach
Autor:
Aleksander Fredro
Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca jest pisaną wierszem komedią w pięciu aktach Aleksandra Fredry należącą do kanonu polskiej literatury dramatycznej. Tematem utworu jest miłość. Dwie piękne dziewczyny, Aniela i Klara, składają sobie przysięgę, że nigdy nie wyjdą za mąż i będą skazywały mężczyzn na cierpienia swoją obojętnością. Zakochani w nich Gustaw i Albin przeżywają katusze. Gustaw knuje skomplikowaną intrygę, aby zdobyć serce ukochanej. Z komedii wyłania się Fredrowska wizja miłości, ukazana jako niewidzialna potęga oddziaływająca na człowieka i pobudzająca go do najtrudniejszych czynów. Siła miłości jest według Fredry najgłębszym źródłem ludzkiego szczęścia. Komedia Aleksandra Fredry od prawie dwóch wieków cieszy się niesłabnącym powodzeniem wśród wielbicieli teatru, należy do żelaznego repertuaru polskiej sceny, była przedmiotem ekranizacji telewizyjnych i filmowych. Lektura dla szkół średnich (źródło opisu: https://siedmiorog.pl/sluby-panienskie-37654.html).
Śluby panieńskie czyli Magnetyzm serca
Inne tytuły:
Komedia w pięciu aktach, komedia w 5 aktach, wierszem
Autor:
Aleksander Fredro
Komedia. Czołowym problemem sztuki jest budzenie się uczucia miłości. Płaczliwemu Albinowi przeciwstawia autor energicznego Gustawa, a przekornej i sprytnej Klarze - łagodną i rozsądną Anielę. Ciepły sentyment, humor, pobłażanie w stosunku do słabostek bohaterów, subtelna analiza procesu narastania ich uczuć - oto główne cechy tego utworu.
Skąpiec
Inne tytuły:
komedia w 5 aktach, komedia w pięciu aktach
Tłumacz:
Tadeusz Żeleński-Boy
Harpagon, tytułowy skąpiec, ma dwoje dzieci, Kleanta i Elizę. Kleant zakochany jest w Mariannie, tak samo jak jego ojciec, a Eliza w Walerym. Muszą jednak ukrywać swą miłość ze względu na Harpagona. Marianna mieszka ze swoją chorą matką niedaleko Harpagona. Dziewczyna jest ładna, dobra, uczciwa ale niezbyt bogata, więc Kleant nie może liczyć na przychylność ojca. Walery nie zna swoich rodziców, nie posiada majątku, więc chce się wkraść w łaski Harpagona. Kleant zwierza się siostrze ze swoich uczuć. Nie domyśla się, że Eliza też jest zakochana. U Harpagona przejawia się niespotykanie duża miłość do pieniądza, nigdy o nim nie zapomina.
Tartufe czyli Świętoszek
Inne tytuły:
komedia w pięciu aktach
Autor:
Moliére
Świętoszek jest komedią w pięciu aktach francuskiego dramaturga Moliera, należącą do kanonu literatury światowej. Główny bohater Tartufe głosi wszem i wobec, że jest człowiekiem głęboko moralnym i szlachetnym. Taka postawa ułatwia mu manipulowanie i wykorzystywanie otoczenia dla własnych egoistycznych celów i korzyści. Jego ofiarą pada dworzanin Orgon, który tak dalece zawierza fałszywej uczciwości i pobożności Tartufe’a, że widzi w nim swojego powiernika i doradcę. Hojnie obdarowuje go majątkiem, a nawet proponuje mu oddać swoją córkę za żonę. Hipokryzja Tartufe’a zostaje zdemaskowana dzięki genialnemu podstępowi zastawionemu przez żonę Orgona. Pierwsza inscenizacja Świętoszka miała miejsce w 1664 roku w obecności króla Ludwika XIV i jego dworu. Krytyka hipokryzji możnych tego świata zawarta w utworze wywołała wielki skandal, tym bardziej że w XVII-wiecznej Francji kreowanie się na człowieka uczciwego łączyło się z fałszywą dewocją. Molier musiał napisać nową, mniej prowokacyjną wersję swojej sztuki - tę, którą znamy dzisiaj, a która po raz pierwszy została wystawiona w Paryżu w 1669 roku.
Tartufe czyli Świętoszek
Podtytuł:
Skąpiec
Inne tytuły:
komedia w pięciu aktach
Autorzy:
Molière, Tadeusz Żeleński-Boy
Autor "Świętoszka", najwybitniejszy komediopisarz francuski, a zarazem aktor i dyrektor teatru, pięć lat walczył o wystawienie swojej sztuki na scenie - pokazał ją królowi w 1664 roku, natomiast publiczności dopiero w roku 1669. Tak bardzo utwór ten bulwersował współczesnych ostrym, krytycznym obrazem obyczajowości XVII-wiecznej Francji. W tym znakomitym studium obłudy obok postaci głównego bohatera przedstawił też Molier barwną galerię typów uosabiających wieczne ludzkie wady oraz zbudował misterną, nasyconą komizmem intrygę. Jego teatr miał uczyć - bawiąc. I do dziś skutecznie odgrywa tę rolę. [lubimyczytac.pl]
