Czwarty pożar Teheranu

Iran to kraj kontrastów. Jak pisze sam autor: "Delikatność i umiłowanie poezji sąsiadują ze skrajnym okrucieństwem." Teherańska inteligencja zafascynowana jest Zachodem, kocha filmy Kieślowskiego i zapuszcza wąsy na cześć Wałęsy, a równocześnie nosi w sercach ogromny żal za dawne upokorzenia: zamach stanu zorganizowany przez CIA czy pełne obojętności milczenie świata, kiedy Saddam Husajn zrzucał na Iran broń chemiczną. To kraj, w którym studiuje bardzo duży odsetek dziewczyn, gdzie kobiety angażują się w działalność polityczną, biznesową, artystyczną i które muszą na co dzień nosić na głowie obowiązkową chustę, zakrywającą włosy. Walka między tradycją, sięgającą czasów Mahometa, a nowoczesnością trwa na każdym kroku, także wśród elity duchowieństwa, która dzieli się na ajatollahów bardzo ortodoksyjnych i tych bardziej liberalnych, chcących udowodnić światu, że możliwe jest zbudowanie nowoczesnego państwa w zgodzie z zasadami Koranu.