Sięgnięcie po tę serię to wypadkowa wielu „przypadków”. A więc long story short – po pierwsze, kiedyś z braku laku na netflixie obejrzałam coś takiego jak „W jak Morderstwo” – niskie opinie na filmwebie pełne porównań w stylu „taki Ojciec Mateusz ale gorszy” podziałały na mnie…zachęcająco. Chcąc sama sprawdzić czy jest „aż tak źle”, przekonałam się, że – wcale nie jest 😉 Po Pierwsze nie było tam ani Karolaka – ani żenujących scen- co już samo przez się stawia ten film w dobrym świetle. Reszta fabuły ‘taka se’, wątek kryminalny na plus, lekkość filmu też, więc wieczór uznałam za niezmarnowany. Jakiś czas potem, dostałam dostęp do platformy z bardzo okrojoną ofertą audiobooków – nie widząc tam dla siebie nic ciekawego natknęłam się na serię książek Katarzyny Gacek, gdzie pierwsza część miała taki sam tytuł jak obejrzany przeze mnie niedawno film. Okazało się szybko, że była to ekranizacja tej właśnie powieści, a ja, na fali poszukiwania czegoś lekkiego do słuchania w samochodzie kliknęłam na część drugą tej serii czyli „Zemsta ze skutkiem śmiertelnym”. Lekka komedia kryminalna z wciągającą zagadką – była czymś czego dokładnie wtedy potrzebowałam. Kolejną rzeczą było przekonanie się, że film na tle książek został zrobiony strasznie cringowo – szczególnie z niepotrzebną nikomu zmianą w postaci głównego Detektywa, który na ekranie był nie do zniesienia- a w książce był całkiem spoko rozrysowanym char­akte­rolo­gicz­nie bohaterem. Nikogo więc chyba nie zdziwi, że skusiłam się też na trzecią część cyklu 😉 • Tom II: „Zemsta ze skutkiem śmiertelnym” – Magda, świeżo upieczona rozwódka i pracownica kliniki weterynaryjnej stara się poskładać swój świat na nowo. Podczas pewnego popołudnia, kiedy jak co dzień stara się pogodzić swoje samotne wychowanie dwójki dzieci z nową pracą, staje się świadkiem śmiertelnego potrącenia kobiety przez rozpędzony samochód. Rozpoczyna się śledztwo i poszukiwania zbiegłego kierowcy. Jednocześnie zaprzyjaźnione małżeństwo dobrze usytuowanych lekarzy zaczyna się bardzo dziwnie zachowywać. Oboje znikają z życia towarzyskiego i nie pokazują się w pracy. Czy mają coś wspólnego z niedawnym wypadkiem? I czy oba wydarzenia są ze sobą powiązane? 7,5/10

Ta książka bardzo mnie zaintrygowała, szczególnie, że biorąc ją do ręki nie wiedziałam o niej nic poza tym, że to skandynawska młodzieżówka ze spoko okładką. Na początku, odczułam wielki zawód, ponieważ przez zarys akcji w stylu nastoletni związek, dużo na siłę wciskanego seksu i kłótni o nic, wszystko zaczęło iść w stronę fabuły „Normalnych ludzi” S.Rooney, za którymi totalnie nie przepadam. Na szczęście, potem było już tylko lepiej. Miejsce nastoletnich dramatów miłosnych zastępuje wątek kryminalny, a treść książki nabiera wartości. Mimo ponad 500-set stron powieść czyta się ekspresowo. Mi zajęło to dwa dni, po których pozostał we mnie pewien rodzaj niepokoju związany z akcją książki, co uważam za plus dla autora za zbudowanie wiarygodnego backgroundu. • Akcja „Końca” rozpoczyna się w momencie, kiedy ludzkość dowiaduje się o tym, że za kilka miesięcy w Ziemię uderzy kometa, po której nasza planeta rozpadnie się w drobny pył. Simon – mieszkaniec Szwecji, ma siedemnaście lat i za 4 miesiące ma się skończyć nie tylko jego życie, ale też dwóch kochających go matek, siostry będącej w zaawansowanej ciąży oraz ukochanej dziewczyny – Tildy. Niestety, na domiar złego, nie jest mu dane spędzić tych ostatnich chwil z wszystkimi których kocha, ponieważ Tilda przeżywa tę sytuację zupełnie inaczej. Porzuca swoje statyczne i ułożone do tej pory życie, rzucając się w wir narkotyków, alkoholu, przypadkowego seksu i imprez. Simon nie może poradzić sobie nie tylko z przytłaczającym go poczuciem nadchodzącego końca, ale też utratą kogoś, kto był mu najbliższy. Wtedy dochodzi do tragedii, która 3 tygodnie przed uderzeniem komety wywraca świat Simona i jego rówieśników do góry nogami. Chłopak na własną rękę zaczyna prowadzić śledztwo mające na celu rozwikłanie zagadki morderstwa, a jego jedynym sprzymierzeńcem zostaje Lucina – chora na raka i wycofana z życia towarzyskiego przyjaciółka jego byłej dziewczyny Tildy. • 7 w porywach do 8/10

Willa- dziewczyna z lasu, to książka, która wciągnie nie tylko najmłodszych. Znajdziemy tu połączenie baśni o Pokahontas połączonej z Księgą Dżungli, a przede wszystkim dużo miłości i szacunku do otaczającej nas natury. Jest rok 1900, Willa – 12letnia dziewczynka z ludu Feiran (mieszkańców lasu, którzy od zarania dziejów zajmują tereny obok Wielkich Gór Mglistych) odkrywa, że rządy jej wodza, któremu do tej pory była posłuszna, wymykają się spod kontroli. Zamiast jednoczyć się z przyrodą i czerpać z jej darów wielki padaran nakazuje coraz częściej napadać na osady ludzi, którzy według niego zasługują sobie na te rubieże. W momencie, kiedy Willa odkrywa, że ktoś z jej ludu posunął się do porwań ludzkich dzieci, buntuje się, sprowadzając na siebie gniew swojego wodza i skazuje się na wyrok śmierci. Pozostaje jej tylko ucieczka. Czy dzika przyroda okaże się wystarczającą sojuszniczką w tej wyprawie, czy też dziewczynka będzie musiała posunąć się do uzyskania pomocy od ludzkich osadników – których do tej pory traktowała jako największe zło? • Mnie fabuła bardzo wciągnęła. Mimo ok 400stron książkę czyta się szybko przez wartką akcję i krótkie rozdziały – co dla mnie jest wielkim plusem. Oczywiście, że są momenty gdzie historia jest bardzo spłaszczona, a wiele wątków nie mamy rozwiniętych, jednak trzeba pamiętać, że przede wszystkim to książka dla dzieci. W tym przypadku, uważam, że bardziej liczy się pozytywny wydźwięk całej historii, wyszczególnienie ludzkich błędów jeśli chodzi o traktowanie otaczającego nas świata przyrody, oraz zaszczepienie (nawet we mnie) innego spojrzenia na nawet najdrobniejszy element natury. • Mimo, że klimaty „ludzi lasu” i życia wśród zwierząt nie były nigdy moimi ulubionymi motywami w książkach, to ta wciągnęła mnie całkowicie. Polecam 😊 8,5 / 10

„Saga księżycowa” jest definitywnie jednym z najlepszych odkryć tego roku. Mimo, że wiele się o niej słyszało, to nie sądziłam, że aż tak skradnie moje serce, szczególnie, że w re-tellingu starych baśni w futurystycznym cyber-świecie dużo mogło pójść nie tak 😉 A jednak nie poszło, przynajmniej dla mnie – bo jak zawsze zaznaczam- każdy w książkach szuka czegoś innego. Dla mnie największym zaskoczeniem w serii Marissy Meyer okazało się świeżość historii i niespodziewane poprowadzenie akcji. W końcu słysząc „Kopciuszek” czy „Czerwony Kapturek” wszyscy mamy w głowie, jedno, przerabiane już na milion sposobów zakończenie. A jednak tutaj, nic nie jest takie jakie się wydaje, a „inspiracja baśnią” nabiera w Księżycowej zupełnie innego, świeżego znaczenia. To chyba największy plus całej serii, która mnie urzekła również piękną oprawą graficzną okładek oraz pewną dozą „ciepła” które odczuwam czytając książki Marissy Meyer, czy też np. Anety Jadowskiej. Polecam każdemu, kto lubi młodzieżowe, futurystyczne jak i baśniowe klimaty. • TOM III: CRESS – Cinder, Thorne oraz Scarlet z Wilkiem oficjalnie stają się poszukiwanymi przez wszystkich uciekinierami. Nagle, pomoc zdaje się nadejść z najbardziej niespodziewanej strony – od Cress, dziewczyny uwięzionej przed laty w satelicie i zmuszanej do pracy dla księżycowej królowej. Jednak czy nie jest to jedynie podstęp, by złapać ściganych w sam środek pułapki? • 8/10

„Saga księżycowa” jest definitywnie jednym z najlepszych odkryć tego roku. Mimo, że wiele się o niej słyszało, to nie sądziłam, że aż tak skradnie moje serce, szczególnie, że w re-tellingu starych baśni w futurystycznym cyber-świecie dużo mogło pójść nie tak 😉 A jednak nie poszło, przynajmniej dla mnie – bo jak zawsze zaznaczam- każdy w książkach szuka czegoś innego. Dla mnie największym zaskoczeniem w serii Marissy Meyer okazało się świeżość historii i niespodziewane poprowadzenie akcji. W końcu słysząc „Kopciuszek” czy „Czerwony Kapturek” wszyscy mamy w głowie, jedno, przerabiane już na milion sposobów zakończenie. A jednak tutaj, nic nie jest takie jakie się wydaje, a „inspiracja baśnią” nabiera w Księżycowej zupełnie innego, świeżego znaczenia. To chyba największy plus całej serii, która mnie urzekła również piękną oprawą graficzną okładek oraz pewną dozą „ciepła” które odczuwam czytając książki Marissy Meyer, czy też np. Anety Jadowskiej. Polecam każdemu, kto lubi młodzieżowe, futurystyczne jak i baśniowe klimaty. • TOM II: SCARLET – W tym tomie śledzimy nie tylko dalsze losy Cinder, które komplikują się ze strony na stronę, ale też wątek Scarlet – rudowłosej francuzki, której Babcia miała prawdopodobnie związek z przemyceniem księżycowej księżniczki przed laty. Konsekwencją tego zdarzenia jest uprowadzenie staruszki przez nieznajomych agresorów, których bezradna Scarlett stara się namierzyć przy pomocy Wilka – mężczyzny o nadludzkiej sile, którego dopiero co poznała. Z jednej strony, nie jest pewna czy nie jest on jednym z porywaczy, lecz z drugiej, nie ma nikogo innego, kto pomógłby jej odnaleźć Babcie. Łącząc kolejne elementy układanki powoli odkrywamy jak bardzo porwanie Francuzki łączy się z Cinder, która próbując ocalić swoje życie łączy siły z poznanym w więzieniu przestępcą – Kapitanem Thornem. • 8/10