Puklerz Mohorta:

Książka Krzysztofa Masłonia tytułem nawiązuje do wielkiego rycerskiego rapsodu Wincentego Pola, Mohort . Opowiada o Kresach poprzez historię pisarzy i ich dzieł. Ale może ważniejsze od nazwisk, nawet najświetniejszych, są tutaj miejsca, takie jak Wilno i Lwów, Krzemieniec i Drohobycz, Stanisławów i Czortków. I choć od 17 września 1939 roku znajdują się poza granicami Rzeczypospolitej, to pozostały w naszych sercach. A dlaczego Kresy? Bo bez nich nie ma literatury polskiej, nie ma polskiej kultury, w ogóle nie ma życia w jego najczystszej, najpiękniejszej postaci, gdyż - jak wiemy od Broniewskiego - "poza Słowackim i Mickiewiczem jest [ono] w ogóle niczem". Na Puklerz Mohorta w większości złożyły się artykuły pisane do kresowego dodatku "Rzeczpospolitej", ukazujące się tam w latach 2010-2011, co tydzień pod winietami: "Lektury kresowe" i "Ta joj". Książkę uzupełniają materiały o pisarzach, których niewymienienie w podobnej publikacji graniczyłoby z grzechem śmiertelnym, np. Stanisława Lema czy Zbigniewa Herberta. Nie znaczy to, bym nie był świadomy wielu innych znaczących nieobecności. Zatrzymałem się jednak na stu sylwetkach twórców kresowych. W końcu kiedyś tę ostatnią kropkę należało postawić.