Nierówne partnerstwo?:

Aby dać potrzebne impulsy do dalszej integracji Europy, Francja i Niemcy skazane są na porozumienie. UE z pewnością potrzebuje silnego przywództwa. Jest pewnym fenomenem, że od dziesięcioleci francusko-niemiecka dominacja we WE/UE nie była podważana, lecz co najwyżej w poszczególnych okresach kontestowana przez kolejnych nowo przyjmowanych członków. Oznaczało to olbrzymi kredyt zaufania dla francusko-niemieckiego "motoru" integracji. Jak podkreśla wielu analityków, koncepcja takiego bliskiego współdziałania powinna być kontynuowana pod warunkiem rezygnacji z wygórowanych ambicji wynikających z naturalnego dążenia do walki o pierwszeństwo w Europie. Francja i Niemcy podtrzymują wolę zacieśnienia w najbliższych latach kooperacji bilateralnej mając mając świadomość, że to w szerszej perspektywie się opłaci. Ale nadal istnieją pola konfrontacji i rywalizacji w UE i poza nią. Oba kraje różnią się w kwestii liberalizacji rynku energii, transportu, ekologii (elektrownie atomowe) polityki azylowej, imigracyjnej, rolnej, rybołówstwa jak i w pewnych aspektach polityki obronnej (pacyfistyczne Niemcy i skłonna do interwencji wojskowych Francja). Paryż swoje zainteresowania nadal koncentruje wokół basenu Morza Śródziemnego i niechętnie patrzy na niemieckie zaangażowanie w Europie Środkowej i Wschodniej.