Kakus - świętokrzyski zbój

"Kakus poderwał się, lecz grad uderzeń powalił go na ziemię. Już nie słyszał wrzasku Stadnickiego, nawet nie widział prześladowcy. Dookoła wirował rzemienny basior, naszpikowany żelaznymi guzami, których razy wyciskały na ciele kropelki krwi. Czuł straszny ból. Nieoczekiwanie uderzenia osłabły, nawet ustały. Usłyszał zduszone warczenie psa. To Łata zaatakował Stadnickiego, wykorzystując fakt, że pojawił się bez Burego. Wisiał uczepiony powyżej kolana jego prawej nogi i choć diabeł okładał go batem, nie puszczał. Kakus winien wykorzystać odwagę i poświęcenie psa, uciec, jednak każdy najmniejszy ruch powiększał ból." (fragment)