Feralny krążek

"(...) Potem niektórym zrobiło się żal... właściwie wszystkim zrobiło się żal. Mam na myśli tych panów z sądu wojennego. Więc poszli do Lorda Generała i powiedzieli, że spełnili swój obowiązek, bo to istotnie był ich obowiązek, a teraz proszą, żeby dwóm półkownikom darować życie, a tylko trzeciego rozstrzelać. Uważali, że jeden wyrok śmierci wystarczy jako przestroga dla armii. Generał bardzo się rozsierdził i zganił ich, że spełnili swój obowiązek i mają czyste sumienie, a teraz chcą go podstępnie namówić, żeby uczynił mniej niż oni, i w ten sposób splamił swój honor żołnierski. Ale oni odparli, że nie proszą go o coś, czego nie zrobili by sami, gdyby znajdowali się na jego zaszczytnym miejscu i posiadali szlachetną perspektywę udzielenia łaski skazanym. To jakoś do niego przemówiło, stał chwilę w zamyśleniu, a jego surowa twarz odrobinę złagodniała. Poprosił, żeby zaczekali, i poszedł do swojego gabinetu, by w modlitwie szukać rady u Boga. A kiedy wrócił, rzekł: "Niech ciągną losy. To sprawę rozstrzygnie i dwaj będą żyli". - fragment opowiadania.