Szczęście w przestrzeniach Banacha

Powyższa pozycja dotyczy filozofii nauki. Zauważono, że filozofii nauki nie można uprawiać w oderwaniu od samej nauki i że historia nauki jest doskonałym laboratorium, w którym należy "empirycznie testować" rozmaite modele nauki. Eseje zebrane w niniejszym tomie nie stanowią zapewne zapowiadanego zwrotu w filozofii nauki, ale są być może przygotowaniem do niego. W naturalny sposób dzielą się one na dwie części. Część pierwsza jest zbiorem rozważań z filozofii matematyki i filozofii nauk empirycznych, zawiera tytułowy "Esej o przestrzeniach Banacha", który jest próbą ukazania, w jaki sposób pewne twierdzenia matematyki mogą być wykorzystane w filozofii nauki do ustalenia prawidłowości, jakim podlega rozwój naukowych teorii. Część druga to autorski przyczynek do próby zrozumienia dynamiki rozwoju nauki i naukowych teorii. Trzecia część zawiera ciakawe omówienia lektur dotyczących wczesniej omawianych zagadnień. [ze wstepu]