Justyna Grażyna Otto, doktor nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce, adiunkt w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, Jej główne zainteresowania badawcze to problemy związane z nauką o państwie oraz nauką o polityce. Szczególnie zajmuje ją przywództwo polityczne, zwłaszcza w świetle procesu personalizacji polityki w państwie (pipolizacja władzy i mediatyzacja polityki), reżimy niedemokratyczne, patologie w polityce oraz problemy państwo a wojna (tu przede wszystkim etyka wojny). Pracę doktorską obroniła z wyróżnieniem. Absolwentka Instytutu Nauk Politycznych UW - specjalizacja studia europejskie, studia ukończone z wynikiem bardzo dobrym z wyróżnieniem oraz Instytutu Dziennikarstwa UW (specjalizacje telewizyjna i agencyjna), a także Studium Pedagogicznego w INP UW - ukończone z takim samym wynikiem. M.in. stypendystka Johannes Gutenberg-Universitat Mainz i Universitat Konstanz. Autorka publikacji naukowych, w tym monografii Destrukcyjna charyzma Adolfa Hitlera oraz artykułów i recenzji naukowych. Współpracowała m.in. z Polskim Instytutem Spraw Międzynarodowych.Autorka ukształtowała swój zamysł w sposób bardzo ambitny. Zna świetnie badaną problematykę - świadczy o tym znakomita znajomość literatury przedmiotu, szerokie spektrum analizowanych zagadnień, a także swoboda, z jaką porusza się w przestrzeni rozmaitych dyskursów naukowych, które ich dotyczą. Autorka dba o precyzję, jej wywody mają charakter klarowny i rzeczowy. Ważne jest również to, iż kontroluje swój tekst, rzec można, poddając go nieustannie obserwacji, wyjaśniając swoją strategię interpretacyjną. Ten mechanizm samoobserwacji jest z pewnością świadectwem badawczej dojrzałości. Jest on, jak uważam, nieodzownym warunkiem autentycznej refleksji naukowej. Temat, który zainteresował Autorkę, nabiera dzisiaj szczególnej i coraz bardziej istotnej wagi. Problem politycznego przywództwa jest jednym z najbardziej intrygujących wyzwań, z którymi zmierzyć się powinna refleksja dotycząca polityki. Doświadczenia późnej nowoczesności wyraźnie wskazują, iż wbrew optymistycznym założeniom entuzjastów politycznej partycypacji, znamienną cechą demokratycznych porządków staje się swoisty "głód" politycznego przywództwa. Kwestii tej zignorować nie można. Studia dotyczące politycznego przywództwa stają się czymś bardzo ważnym.Fragment recenzji prof. dr. hab. Stanisława FilipowiczaTezę, iż dominantę każdego reżimu politycznego stanowi przywódca polityczny, poddano wszechstronnej weryfikacji. W rozprawie przestrzegany jest reżim terminologiczny. Autorka słusznie konkluduje, iż obecnie przywództwo polityczne opiera się częściej na wyobrażeniach i percepcji obywateli aniżeli rzeczywistych dokonaniach polityków. Współczesna demokracja spowodowała wzrost znaczenia osobowości politycznych poprzez zmuszanie przywódców do marketingowego kreowania swego wizerunku, aby zdobyć poparcie wyborców. Słusznie podkreśla, iż w tworzeniu wizerunku istotną rolę odgrywają mity polityczne, zwraca także uwagę na postępującą we współczesnej polityce personalizację. Opinie dotyczące przywódców politycznych są wnikliwe i dosadne. Ich obraz, zwłaszcza tych funkcjonujących w reżimach demokratycznych, właściwie nie różni się od tych, którzy stali na czele autorytaryzmów i totalitaryzmów. Język przekazu jest jasny, czasami nawet barwny.Fragment recenzji prof. dr. hab. Arkadiusza Żukowskiego
