Parszywiec

,,Zwątpienie i niesmak pojawiły się w oczach Kramera. Uciekając przed jego wzrokiem, wstała i włączyła na półce magnetofon. Przytuliła się, kładąc jego dłonie na piersiach; poczuł kłujący ból w sercu, pod palcami jędrniejące guzy sutek; szlafrok osunął się na dywan, zawadził o niego nogą. Odurzony zapachem perfum i subtelną wonią nagiego ciała, postąpił kilka kroków, ale w ostatniej chwili oderwał wciśniętą między piersi omotaną jej włosami głowę, schylił się do jej kolan, podniósł szlafrok i zarzucił na zastygłe w bezruchu ramiona. - Szczeniak - parsknęła z pogardą.” (fragment z książki)