Ruch oporu w Polsce 1939-1945

Niniejsza praca jest próbą zarysu dziejów polskiego ruchu oporu w czasie II wojny światowej. Okres ten stanowi szczególnie ważne ogniwo procesu dziejowego ze względu na rozmiary toczącej się na naszych ziemiach konfrontacji polsko-niemieckiej oraz jego wpływ na teraźniejszość. W zmianach, jakie zaszły w naszym społeczeństwie w latach wojny i okupacji, szukać bowiem należy korzeni nowej rzeczywistości społeczno-politycznej. Stąd wiedza historyczna o tym okresie jest bardzo ważnym składnikiem obecnej świadomości społecznej. Przegrana militarna Polski we wrześniu 1939 r. oznaczała co prawda klęskę regularnych sił zbrojnych, ale wcale nie równała się kapitulacji narodu, który od pierwszych dni okupacji trwał w oporze wobec najeźdźcy. Główną przesłanką takiej postawy było nieuznanie okupacji w sensie moralnym i prawnym. Przegraną w 1939 r. spowodowała, że konfrontacja polsko-niemiecka przekształciła się głównie w pozamilitarne formy walki, obejmujące stopniowo wszystkie dziedziny życia.