Monika, dwudziestoletnia studentka, osierocona przez matkę. Agnieszka, była żona starego opozycjonisty. Młoda pisarka, próbująca odnaleźć się w nowym środowisku. Wszystkie łączy jedna rzecz: poczucie braku i obcości wobec świata, w którym żyją. Bohaterki Rakusy podejmują walkę z rzeczywistością, każde z nich na swój sposób: szukając śladów bliskiej osoby, szaleńczo goniąc za życiem, walcząc z rodową dumą i ludzką litością czy próbując odzyskać własne ciało. Życie okazuje się dla nich pułapką bez wyjścia. Każde z nich musi odpowiedzieć sobie na jedno pytanie: w jaki sposób odnaleźć choćby jego cień?
W trzeciej książce Rakusa kontynuuje problematykę swoich poprzednich powieści – losy mężczyzn i kobiet przeplatają się, tworząc w jej historiach niezwykłą mozaikę. Świetnie napisane, poetyckie utwory to opowiadania najwyższej próby. Rakusa odważnie koresponduje z Alice Munro – jednak noblistka zajmuje się istotą kobiecości, zaś polska pisarka skupia się na uniwersalnych problemach każdego człowieka.
Monika Rakusa (ur. 1966) – psycholog społeczny, dziennikarka, autorka scenariuszy filmów dokumentalnych. Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim i psychologię w Wyższej Szkole Psychologii Społecznej. W latach 2005-2010 brała udział w projekcie realizowanym dla United States Holocaust Memorial Museum. Mieszka w Warszawie, ma dwoje dzieci. Zadebiutowała w 2008 r. bardzo dobrze przyjętą powieścią 39,9. Kolejną powieść, Żonę Adama (W.A.B.) opublikowała w 2010 r. W tym samym roku ukazała się jej pierwsza książka dla dzieci, Baśnie dla Antosia (W.A.B.).
