Kolejna książka najbardziej znanego popularyzatora polskiej historii, Dariusza Baliszewskiego, to książka o historii najtrudniejszej. Pełna dobrą prozą narysowanych obrazów batalistycznych i bolesnych portretów, które dotykają polskich narodowych tragedii. Baliszewski nie boi się dotknąć Polaków również tam, gdzie boli jeszcze bardziej, bo w historię zdrad, słabości, w historię nieodpowiedzialności, głupoty i obojętności. Bo bez wątpienia autor ma dwie miłości: jedną jest Polska, ale drugą jest Prawda. I to właśnie umiłowanie prawdy, nieczęste wcale u polskich historyków, każe autorowi odkrywać również te zakamarki narodowej pamięci, o których wolelibyśmy zapomnieć, w imię narodowego świętego samozadowolenia. Baliszewski zaś spycha z pomnika bohaterów, którzy na cokół nie zasłużyli, ściera znamię hańby z tych, którzy sami przed niesłusznymi oskarżeniami nie mogli się bronić, oświetla tych, którzy swoje grzechy i grzeszki woleli ukryć w cieniu tragizmu historii - ale również odkrywa sprawy po prostu nieznane. W książce znalazły się m.in. teksty: "Muszkieterowie", "Generał Monter", "Górnik Pstrowski", "Marcysia" (o kpt. Emilii Melissie, żonie cichociemnego "Ponurego"), "Sprawa Anody", "Tragiczna 13. Dywizja".
