Zatoka Gdańska 1945:

Książka „Zatoka Gdańska 1945” została napisana przez Egberta Kiesera w 1978 roku i miała do tej pory w Niemczech osiem wydań. Autor, wykorzystując przede wszystkim bogate archiwa Ostdokumentation Bundesarchiv oraz dokumenty dostarczone mu przez Ziomkostwa i osoby prywatne, stworzył wstrząsającą relację ewakuacji ludności z terenów dawnych Prus Wschodnich i Zachodnich oraz rejonu Zatoki Gdańskiej w ostatnich miesiącach II wojny światowej. Otrzymujemy dramatyczny opis ucieczki pięciu milionów ludzi przed radziecką ofensywą; część ludności opuszczała te tereny specjalnymi pociągami i samochodami, ale większość przemieszczała się w kolumnach marszowych, wozami i pieszo. Drogi ucieczki były różne: nieliczne mosty na Wiśle, zamarznięty Zalew Wiślany, wszystkie jednak prowadziły do portów w Piławie (dziś Bałtijsku), Gdańsku i Gdyni. Wielu uciekinierów zmarło z wycieńczenia, mrozu lub odniesionych ran, wielu zginęło od ostrzału nadlatujących samolotów. Ewakuacja kontynuowana była drogą morską, do końca wojny wywieziono w ten sposób na Zachód ponad dwa miliony ludzi. Większość uciekinierów udało się przetransportować do Niemiec, część jednak trafiła do obozów dla uchodźców w Danii, a część zginęła na wskutek ostrzelania statków przez Rosjan – najbardziej znane są zatonięcia „Wilhelma Gustloffa” i „Goi”.