Zmierzchy i poranki

ZMIERZCHY I PORANKI są drugą powieścią Piotra Szewca. Pierwsza, okrzyknięta wydarzeniem i przełożona na sześć języków ZAGŁADA ukazała się w 1987. ZMIERZCHY I PORANKI to magiczna, niezwykle gęsta, pełna namacalnych detali i sugestywnych opisów metafizyczna opowieść o jednym dniu zamojskiego powiatu sprzed wojny. Ich lektura "budzi w czytelniku olśnienie, ale jednocześnie wywołuje niejasną tęsknotę i smutek. Tęsknimy za czymś bezpowrotnie minionym, jakby najodleglejszym dzieciństwem, ale przecież przedwojenny Zamość nie jest krajem lat dziecinnych autora książki. Być może jest to tęsknota za czasem, który odszedł na zawsze, za światem, który już nigdy nie stanie się taki, jaki był kiedyś. Ale jeszcze pewniej ta tęsknota dotyczy rajskiego bezczasu, którego doznanie utraciliśmy na zawsze". "Oto stuczterdziestostronicowy hymn na cześć istnienia. Chciałoby się go cytować, ale nie sposób tego zrobić, bo wtedy trzeba by przepisać wszystko". (Katarzyna Bieńkowska) Książka nominowana do nagrody NIKE'2001.