Rozbitkowie z Latającego Holendra

Powieść przygodowo-detektywistyczna nieznanego u nas autora to przyklad niezbyt udanej realizacji niezłego pomysłu fabularnego. Historia legendarnego przeklętego statku-widma jest tu tylko wstępem do dalszych wydarzeń. Cudem ocaleni z "Latającego Holendra" w 1620 roku jedyni uczciwi członkowie jego załogi - poniewierany przez wszystkich chłopak okrętowy (Neb zwany później Benen) i zagłodzony pies-przybłęda (Den-Ned) - otrzymali od karzącej ręki sprawiedliwości specjalne zlecenie. Przez stulecia mają wędrować po świecie, pomagając pokrzywdzonym. Po prawie trzystu latach (w roku 1896) w kolejnej misji trafiają do małej angielskiej wioski (Chapelvale), zagrożonej unicestwieniem przez ekspansywny przemysł i nieuczciwych przedsiebiorców. Aby temu zapobiec, trzeba odnaleźć akt własności ziemi i nie dopuścić do jej przejęcia. Bohaterowie, udając zupełnie zwykłego czternastolatka z równie zwyczajnym psem, niepostrzeżenie organizują małą grupę obrońców wsi i krok po kroku rozwiązuja wspólnie bardzo zawiłą zagadkę prowadzącą do odnalezienia dokumentu. Fabuła jest dobrze skonstruowana, a powieść dosyć konsekwentnie utrzymana w konwencji XIX-wiecznej, ale nieudolna archaizacja, drętwa narracja i nienaturalne dla współczesnego czytelnika dialogi utrudniają lekturę. Według uznania.