Ambasadorowie

Paryż – symbol cywilizacji, sztuki, miłości i dekadencji, miejsce, gdzie normy moralne pękają jak bańka mydlana, i Ameryka – purytańska, praktyczna i na swój sposób niewinna. Henry James, wnikliwy badacz różnic międzykulturowych, na tym kontraście buduje swą opowieść o człowieku, który przybył z Nowego Świata do Paryża, aby ratować przed rzekomym zepsuciem syna przyjaciółki, i który odnalazł tam łagodną i niespodziewaną słodycz dojrzałego życia. „Ambasadorowie” należą według poglądów wielu krytyków do szczytowych osiągnięć Jamesa (…), mają wszelkie cechy dzieła doskonałego. Henryk Bereza („Doświadczenia z lektur prozy obcej”) W „Ambasadorach”, zamiast oczami narratora patrzymy na wydarzenia z punktu widzenia wielu postaci. „Gmach powieści ma nie jedno, ale milion okien” – pisał James. I z każdego ktoś patrzy. A w dodatku z bohaterami Jamesa obcujemy najbliżej jak tylko można. Śledzimy ich najdrobniejsze odczucia. To jest nadal odkrywcze.