Nie-miejsca. Teorie spacjalne we współczesnych praktykach interpretacyjnych

Monografia Nie-miejsca. Teorie spacjalne we współczesnych praktykach interpretacyjnychma na celu prezentację analiz prowadzonych na polu metodologii badań przede wszystkim literaturoznawczych, ale nie tylko, ujmowanych w perspektywie komparatystycznej, inspirowanej ustaleniami historii i geografii kulturowej. Jednocześnie jest efektem spotkania młodych badaczy (studentów i doktorantów) reprezentujących różne ośrodki naukowe kraju, odmienne metodologie, czasem też – dyscypliny. Płaszczyzną porozumienia stał się rozważany w prezentowanych artykułach problem aplikacji współczesnych teorii spacjalnych (od starszych – Michaiła Bachtina i Władimira Toporowa, przez Michela Foucaulta – po koncepcję nie‑miejsc Marca Augé) do praktyk interpretacyjnych przeprowadzanych na materialne tekstów kultury (zarówno wizualnej, jak i literackiej). Tytułowe nie‑miejsca znaczą przejścia, jakie dokonują się w dwudziestowiecznych i najnowszych ujęciach przestrzeni – od miasta‑tekstu ku miastu‑zdarzeniu, ale też oddają bogactwo