Można śmiało powiedzieć, że powstawanie i rozwój poszczególnych systemów walki wręcz funkcjonuje jako ewolucyjny proces odbywający się wraz z rozwojem cywilizacji, określonymi jej wymogami i przenikaniem się różnorodnych wzorców kulturowych. Nie jest to odkrycie jednego genialnego człowieka, który z niczego stworzył sztukę walki, lecz jest to efekt pracy i doświadczeń wielu mistrzów, którzy potrafi li skorzystać z ugruntowanej wiedzy swoich poprzedników i uformować ją na miarę potrzeb swojej epoki. Nieprzeciętne jednostki, Jigoro Kano, Morihei Ueshiba, Masutatsu Oyama i inni, potrafi ły dostrzec podstawowe zasady warunkujące skuteczność używanych przez siebie elementów techniki walki. Wykorzystując prawidłowości funkcjonujące w posiadanym obszarze nagromadzonych umiejętności i wiedzy, zbudowali logiczną strukturę określającą odrębność i wyjątkowość swoich, dalekowschodnich systemów walki wręcz. Jigoro Kano jako pierwszy rozpoczął prace nad metodycznym ujęciem swojego systemu walki wręcz, a wielu innych poszło jego śladem. Uczniom, adekwatnie do posiadanych umiejętności nadawał on stopnie, a elementy techniki judo podzielił na grupy i sukcesywnie odkrywał wspólne mechanizmy determinujące skuteczność wykonania rzutów. Jak na owe czasy były to posunięcia wyjątkowo nowatorskie. Łatwość wymiany doświadczeń kulturowych między Japonią i Zachodem jaka wystąpiła w XX wieku, poskutkowała zbliżeniem stanowisk związanych z aktywnością fizyczną, co w efekcie przyczyniło się do usportowienia judo. Zgodnie z zasadą konwergencji, w procesie szkolenia sportowego Europejczyków, zaczęły pojawiać się cenne wartości wnoszone przez ambasadora kultury Kraju Kwitnącej Wiśni, jakim z dnia na dzień stawało się Kodokan Judo, spadkobierca dumnych samurajów. Wypracowane i utrwalone wzorce metodyczne będące standardem nauczania w obszarze kultury fizycznej i sportu europejskiego, pozwalają dostosować wartościową egzotykę Dalekiego Wschodu do naszych obszarów oczekiwań i percepcji. Obecnie powszechna jest świadomość znaczenia metodyki nauczania techniki judo, która stanowi jedno z podstawowych ogniw w procesie szkolenia przyszłych adeptów i rozwoju tej wspaniałej dyscypliny sportu i sztuki walki. Dlatego znacząca część tej pracy zawiera propozycje metodyki nauczania techniki judo i jest skierowana do studentów wychowania fizycznego, słuchaczy kursów instruktorskich i trenerskich oraz nauczycieli i trenerów prowadzących szkolenie początkowe jak również bardziej zaawansowane w tej dyscyplinie.
