Zawisza Czarny:

Nowa powieść historyczna Stefana M. Kuczyńskiego, stanowiąc - co trzeba podkreślić - twór autonomiczny, wchodzi równocześnie w skład nadrzędnego cyklu "Przeszłość". Znamy już pierwszy człon tego cyklu, tj. powieść pt. "Litwin i Andegawenka", wydaną dwukrotnie przez wydawnictwo "Śląsk". Tak więc autor realizuje w sposób konsekwentny i godny podziwu swój ambitny zamiar, by dać czytelnikowi panoramiczną wizję okresu panowania Jagiellonów. Na wstępie powieści czytelnik spotka wzruszającą dedykację. Autor związał w ten sposób swój utwór z tradycją harcerstwa polskiego, w której pamięć o Zawiszy Czarnym była zawsze żywa. Tym co przykuje z pewnością uwagę czytelnika przy lekturze "Zawiszy Czarnego" jest świat przedstawiony tej powieści. Został on zbudowany z wielu elementów pochodzących z zasobu erudycji autora - wybitnego historyka, dla którego epoka średniowiecza - tak polskiego, jak i europejskiego - nie ma tajemnic. W "Zawiszy Czarnym" ukazano więc ówczesny obyczaj rycerski, z którym się splata wątek romansowy; także świat wschodni; ponadto życie kościelne. Ale centralne miejsce w tej powieści zajmuje bitwa pod Grunwaldem odmalowana zgoła inczej niż w "Krzyżakach" Sienkiewicza. Mianowicie w powieści pisarz przedstawił przygotowania przedbitewne, zarówno polskie, jak i krzyżackie; odsłonił psychikę wodzów naczelnych: Jagiełły i Urlicha von Jungingena; włączył nas w prace wywiadu polskiego itd.