Sto czyżyków:

Jest to powieść o tandecie. Powieść realistyczna zawsze syci się tandetą, nie może ograniczać się do najistotniejszych i najgłębszych tylko spraw ludzkiego bytowania, musi notować również myśli bylejakie, obserwacje zachowań potocznych, wypowiedzi banalne, aby uwiarygodnić swój świat. Sto czyżyków Jerzego Pluty to utwór realistyczny, ale o wyraźnym nastawieniu satyrycznym (niekiedy: tylko zabawowym). Gdy realizm traktuje tandetę jako jedno z tworzyw, proza Pluty daje tandecie przywileje najwyższe. Piotr Czyżyk, bohater powieści, stanowi wytwór - jeżeli tak można powiedzieć - wszelkich możliwych "tandet" naszej teraźniejszości. Tandety religijnej (obrazki z Aniołem Stróżem). Tandety intelektualnej (freudyzm dla ubogich, "telefon zaufania", monolog pracownika "poradni filozoficznej"). Tandety ideologicznej (pismo Czyżyka w sprawie anonimowych oszczerstw). Tandety obyczajowej (rozmówki). Tandety uczuciowej (związek z Zosią: ani miłość, ani namiętność, ani nawet wyrachowanie - choć pojawiają się tu raz po raz próby prawdziwej miłości, autentycznej namiętności, rzeczywistego wyrachowania).