Straszny oddech wąwozów

Dramatyczny obraz interwencji Armii Radzieckiej oczami Polaka, syna zesłańców z 1940 roku do Kazachstanu. Nasz bohater ma trzydzieści lat, jest kapralem. Rzucony w krainę dzikich, niebotycznych gór Afganistanu i przepastnych wąwozów, walczy o przetrwanie. Zabija, aby samemu przeżyć. Jego współtowarzysze z kompanii to dziewiętnastoletni chłopcy, prawie dzieci, gdyż taki rocznik w większości był kierowany do Afganistanu. Biorą udział w tej wojnie, która weszła w erę stingerów i jest skazana na przegraną. Ciągłe zasadzki, własne ataki i odpieranie ataków duszmenów, posługujących się najlepszą bronią Zachodu, przetrawiają umysły i każą stawiać pytania o sens tej wojny. Sceny okrutne i krwawe. Nieludzkie bestialstwo, profesjonalizm zabijania, ale i okruch litości.