Nauki Jezusa

"Jedną z form nauczania i utwierdzania wiary były cuda. Jezus dokonywał ich, ponieważ współczuł cierpiącym i potrzebującym. Jego potężne dzieła były aktami miłosierdzia i miłości, a także pomocą dla nieszczęśliwych. Jezus dokonywał także cudów świadczących o tym, że w Jego Osobie Królestwo Boże wkracza w historię. Należy więc stwierdzić, że cuda Jezusa stanowiły integralną część Jego przesłania, służby oraz nauczania...". "...Na zakończenie należy także spojrzeć na nauczanie Jezusa z perspektywy słuchacza i ucznia. Uczniowie stają się nie tylko uczniami, ale także świadkami. Modlitwa arcykapłańska Jezusa (J 17,1-26) ukazuje zamiar pedagogiczny w stosunku do uczniów. Mają oni jednak być kimś więcej niż tylko słuchaczami i obserwatorami czy nawet powiernikami. Ich zadaniem staje się realne przedłużenie Jego świadectwa o Ojcu...". "Dawanie świadectwa nie odnosi się tylko do bezpośrednich, historycznych uczniów Jezusa, ale również do wszystkich chrześcijan. Ujmując proces pedagogiczny Jezusa z perspektywy ucznia, można przedstawić go następująco: uczeń zaintrygowany (widz), uczeń zainteresowany (słuchacz), uczeń powołany – przyłączony (student), uczeń zaangażowany (świadczący i wydający świadectwo)..." W ten sposób można zrekonstruować metodę pedagogiczną Jezusa. Ujęta zarówno ze strony Mistrza, jak i ze strony ucznia, staje się uniwersalnym sposobem wychowania, prowadzącym do formacji umysłów otwartych, zaangażowanych i pełnych ludzkiej dojrzałości. Dojrzałość ludzka zaś winna wieść do dojrzałości chrześcijańskiej, aby nie wstydzić się (...) świadectwa Pana (2 Tm 1,8).