Córka rzeźbiarza

Tove Jansson nigdy nie napisała klasycznej autobiografii, choć przez całe życie tworzyła autoportrety - w książkach, listach, ilustracjach i obrazach. Rok po śmierci ojca, rzeźbiarza Victora Janssona, w 1959 napisała kilka krótkich tekstów opowiadających o dziecku i rodzicach artystach. Sześć lat później Tove oddała ojcu hołd, publikując Tatusia Muminka i morze, książkę z dedykacją "dla pewnego ojca". Jesienią 1967 roku Tove Jansson napisała w liście do przyjaciółki: "teraz nie piszę już dla dzieci, ale o pewnym dziecku - dla dorosłych. Ciężko jest i ekscytująco bez pomocy Doliny Muminków". W Córce rzeźbiarza Tove Jasson nie kryje już historii rodzinnych pod płaszczem muminkowej metamorfozy, nie wymyśla imion dla swoich bohaterów. Opowiada o zabawach, przygodach, o domu, a przede wszystkim o wspaniałej rodzinie i miłości, bez których z pewnością niełatwo byłoby jej stać się jedną z najwybitniejszych artystek XX wieku. [lubimyczytac.pl]