Samobójstwo

samobójstwo ostatnim towarzyszem świt na hafcie firanek uderzony wystrzałem z bliska w ognistym huku i złocie rozszerzył się nagle w czarnych wód ścianę wody spadły w cień bez nazwiska cień w olbrzymie paprocie z dołu posrebrzane spadał o sny o sny bardzo głęboko siwy tuman zmurszały twarze krążą bezwładnie oślepłe zalane strużącą się krwią każdej dłoni kwiat biały ciepły w atmosferze stojącej pływa drżąc poprzez gęstwę przepastną w milczeniu jak rzeka długim świecąc w ciemnościach niejasno sennego lotu łukiem powoli spadł we mgłą szarawą migocący nieistniejący świat głębiej tuman zatrzepotał jastrzębiem nad wieczną nocą w zawiei form jak kamień oszalały wszechmocą runął mu na spotkanie sztorm grzmot grzmot grzmot nicość przepaści głodna żelazna błyskawico w lot w odmęt pęd pęd ciężkimi tabunami gwiazdy tratować na szczęt miażdżyć wichrem w ryczącej burzy urastał jego gniew miotał się palił w ryk zamieniał nie mogły śpiewać dłużej sprawy człowiecze wspomnienia poranek wystrzał ziemia nawet krew stopionym lały się brązem żywioły w gromie on poznał i wrzawą w górę wzbijał się niby płomień otchłań krzykiem napełniał wojennym w miliona głosów zawierusze z wszechrzeczy chórem i złudzeń jesteśmy zjawiska czasy ludzie śmierci geniuszem jednym śmierci geniuszem pani halinie powiadowskiej [...]

Ur. 15 marca 1903 r. w Lublinie Zm. 9 września 1939 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: ballada z tamtej strony, żal, nic więcej, nuta człowiecza, tomy wierszy: Kamień (1927), Dzień jak co dzień (1930), Ballada z tamtej strony (1932), W błyskawicy (1934), Nic więcej (1936), Nuta człowiecza (1939). Polski poeta dwudziestolecia międzywojennego, w latach trzydziestych związany z grupą literacką Kwadryga, przedstawiciel tzw. drugiej Awangardy, której twórczość cechował katastrofizm. Jako ochotnik jeszcze przed zdaniem matury wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Z wykształcenia, zamiłowania i zawodu nauczyciel (ukończył też studia w zakresie pedagogiki specjalnej). Redaktor m. in. czasopism dla dzieci "Płomyk" i "Płomyczek". Współpracował z wieloma pismami: "Reflektorem" (tu debiutował jako poeta w 1923 r.), Zet, Głosem Nauczycielskim, Pionem i Kameną, w Polskim Radiu pracował w dziale literackim, pisał słuchowiska radiowe. Zginął tuż po wybuchu II wojny światowej, podczas bombardowania. Charakterystyczną cechą wierszy Czechowicza jest niestosowanie wielkich liter i znaków interpunkcyjnych, co decyduje o poetyckiej wieloznaczności tekstów.

Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.