Świat Dysku: Kolor magii

Początek jednej z największych sag fantasy na świecie jakim jest oktaryna, czyli tytułowy kolor magii, to delikatne wprowadzenie w skomplikowaną i poszatkowaną narrację pełną przeskoków czasowych i wysublimowanego brytyjskiego humoru. Powieść to literatura drogi składająca się z 4 przygód dwójki nietypowych bohaterów, niewyuczonego maga i urzędnika-włóczęgi wraz z przerażającym i niezwykle wiernym bagażem na ludzkich nogach i z niepochamowanym apetytem. Tak, swoisty kuferek śmiało zyskuje miano trzeciego bohatera tej fantastycznej komedii dwójki pechowców i wielokrotnie wywołuje uśmiech na twarzy czytelnika swoim nieprzewidywalnym zachowaniem. Prachett niczym wyborny komik pod płaszczykiem Nowej Przygody i podróży bohaterów nieustannie naśmiewa się z największej rozrywki mas, jaką jest światowa turystyka i wszędobylska ludzka ciekawość, która według miejscowych przyczynia się do utraty kultury narodowej lub, jak to zostaje zaznaczone, napędza sakiewki miejscowym magnatom. Tak, ekonomia to drugi główny podtemat, z jakiego pisarz będzie stroił sobie liczne żarty. Obrywa się również sztucznie prowadzonym historiom fantasy i sztampowo planowanym rozgrywkom gier RPG, jak i mitologii Lovecrafta, jednakże w tym przypadku można odnieść wrażenie, iż Prachett, nawiązując do opowiadań Koszmar z Dunwich czy Dagon (wszakże Bel-Shamharoth to reinkarnacja Yog-Sothotha), stara się je bardziej kultywować niż wyśmiewać. Na uwagę zasługuje również niezwykle ironiczne i nihilistyczne upersonifikowanie Śmierci, która, choć wydaje się zagubiona i znudzona swoją egzystencją, potrafi dla zabawy zabijać ludzi jak i owady. Historie są niezwykle pomysłowe i zabawne, a czas nad nimi spędzony jest miłą rozrywką dla każdego czytelnika próbującego odetchnąć od większej, cięższej sagi. Polecam nawet sceptykom. / antyseba, lubimyczytać.pl.