Semiotyka ruchomych obrazów

Tezę książki stanowi twierdzenie, iż istnieje system języka ruchomych obrazów, różniący się zasadniczo od systemu języka naturalnego. Ewolucja i kolejne przemiany języka filmu (języka kinematograficznego, języka ruchomych obrazów) dokonują się w procesie długiego trwania: od XIX-wiecznych początków kinematografii (z rozległą w czasie fazą prekinematograficzną włącznie), poprzez kolejne stadia jej rozwoju (kino wczesnonieme, późnonieme, przełom dźwiękowy itd.) wraz z przemianami kultury filmowej i audiowizualnej, aż po wiek XXI, w którym pojawia się nowa jakość semiotyczna w postaci tzw. języka nowych mediów, będącego jednak nie odrębnym systemem, lecz najnowszym stadium ewolucji języka ruchomych obrazów. Poszczególne rozważania i rozdziały książki „Semiotyka ruchomych obrazów” zawierają serię studiów nad rekonstrukcją złożonego charakteru tego systemu językowego dokonywaną poprzez analizę poszczególnych aspektów jego funkcjonowania w procesach komunikacyjnych dzisiejszej kultury.