Badania ekonometryczne w teorii i praktyce:

Po wielkim kryzysie w latach 20. XX wieku w Stanach Zjednoczonych AP odpowiedź nauki na te wydarzenia polegała na powstaniu dyscypliny naukowej, w ramach nauk ekonomicznych – ekonometrii. Pojawiło się środowiska badaczy, którzy rozwijali z jednej strony metody badawcze (szczególnie z zakresu statystyki matematycznej), a z drugiej prowadzili badania procesów ekonomicznych – zarówno w sferze mikroekonomii, jak i makroekonomii. Profesor Zbigniew Pawłowski po rocznych stażach na Uniwersytecie w Uppsali oraz w Cambridge (u prof. R. Stona – późniejszego laureata Nagrody Nobla) wprowadził ekonometrię w Polsce. Praca habilitacyjna prof. Z. Pawłowskiego Ekonometryczne metody badania popytu konsumpcyjnego była pierwszą poważną pozycją na polskim rynku edytorskim i odbiła się szerokim echem (warto tu zaznaczyć, że badanie popytu konsumpcyjnego w gospodarce realnego socjalizmu było nie lada wyzwaniem). Zamiarem prof. Z. Pawłowskiego było włączenie się polskich statystyków i ekonometryków w nurt nauki światowej, dlatego razem z prof. Z. Hellwigiem i prof. K. Zającem powołał w 1964 roku Konferencję Matematyków, Statystyków i Ekonometryków Wyższych Szkół Ekonomicznych Katowic, Krakowa i Wrocławia – zwaną skrótowo Konferencją Polski Południowej. Konferencja ta miał być, i jest do dzisiaj, formą dyskusji i prezentacji osiągnięć naukowych tych trzech ośrodków naukowych. Od pierwszej konferencji upłynęło 46 lat. To dość długo, a konferencje odbywają się corocznie. Zasługi profesora Zbigniewa Pawłowskiego w tworzeniu środowiska polskich ekonometryków są ogromne i nieprzecenione. Od tamtego czasu polska ekonometria dorównała nauce światowej. Obecna Konferencja nadal jest polem prezentacji prac powstałych w trzech ośrodkach – Katowicach, Krakowie i Wrocławiu. Jej dorobek przedstawiono w niniejszym wydaniu, w pierwszej część przypomniano dorobek profesora Zbigniewa Pawłowskiego, a w drugiej – zaprezentowano opracowania z ekonometrii współczesnej.