Janosik

Na tle rzeczywistości miedzywojennego dwudziestolecia wyrasta postać legendarnego zbója góralskiego, mściciela chłopskiej krzywdy. Wysoki artyzm języka i stylu, szeroki oddech epicki przeplatany tak częstym u Kurka liryzmem, plastycznie zarysowane typy, subtelność scen miłosnych - oto niepospolite zalety tej powieści. Z gruntowną wnikliwością odmalował autor nastroje ówczesnej wsi beskidzkiej i tatrzańskiej; nie mniej sugestywnie ukazany pejzaż górski, leśny, podgórski. A problematyka! Zbójnik, któremu udawały się wszystkie akty zemsty, dopóki je wykonywał w swym własnym imieniu, runie wtedy, gdy po raz pierwszy ogarnie go pasja walki o krzywdy nie swoje. W tym - tragizm bohatera i w tym piękno koncepcji etycznej autora; wielkość zamierzenia nie kasuje win przeciw ładowi społecznemu, cel nie uświęca środków. Los swego bohatera rostrzygnął Kurek - wbrew swej sympatii do romantycznego Janosika - zgodnie z nakazami etyki zbiorowej.