Gniazda aniołów to debiutancka powieść Jarosława Gibasa, wydana w 1995 roku nakładem wydawnictwa Marabut.
To niezwykła historia rozgrywająca się na granicy światów: realnego i magicznego. Jej bohaterowie grzebią zmarłych i rozmawiają z "Niebieskim" o sprawach ostatecznych. Spierają się, przeklinają, piją wódkę i toczą filozoficzne rozmowy o sensie życia, śmierci i miłości.
To fascynujący ludzie: Stary Brönke, człowiek dobrze wykształcony, niegdyś zamożny i stojący wysoko na drabinie społecznej, pewnego dnia porzuca wszystko i zostaje grabarzem; marynarz Joe snuje barwne, morskie opowieści, ale nie mamy pewności, czy wydarzyły się naprawdę; medyk Fryderyk zna podobno przepis na niewidzialność, a alchemik Dharma pędzi w piwnicy bimber i poszukuje eliksiru młodości. Dziwne to towarzystwo i oryginalne. W rozmowach tych czworga pełno rubasznego humoru, moralnej swawoli i mistycznej duchowości. To oni wprowadzają głównego bohatera w dorosły świat, pomagają przejść swoistą inicjację. Dzięki nim młody pomocnik grabarza spojrzy na świat zupełnie inaczej.
Lekka, skrząca dowcipem narracja jest atrakcyjną oprawą dla bardziej poważnych, ontologicznych rozważań. Autor umiejętnie przeplata tu metafizykę z przyziemnością codziennych spraw, a filozofię z otaczającą rzeczywistością. Wiele tu smacznych obserwacji, uważny czytelnik odnajdzie również sporo odniesień i cytatów do historii kultury. Sprawnie napisana, wciągająca historia grupy niezwykłych ludzi zamieszkujących bliżej nieokreślone czas i miejsce spodoba się zarówno tym, którzy cenią pisarski warsztat, jak i tym, którzy lubią odkrywać tajemnice literackiej fabuły.
