Tendencje rozwoju pedagogiki specjalnej:

Rozdział 1: Aktywny udział pedagogiki specjalnej w badaniu i rozwiązywaniu życiowych problemów osób z ograniczoną sprawnością; Rozdział 2: Terapeutyczne umiejętności, relacje i doradcze funkcje pedagoga specjalnego w systemie edukacyjnym; Rozdział 3: Edukacyjne konteksty uznania godności, tożsamości w systemie pomocy i terapeutycznego wsparcia osób z różną niepełnosprawnością; Rozdział 4: Założenia i uwarunkowania skutecznych strategii i atrakcyjnych sposobów uczenia się, nauczania i terapii dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych; Rozdział 5: Kontrowersje wokół oceny kompetencji i efektywności funkcjonowania pedagogów specjalnych zatrudnionych w szkolnictwie dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną; Rozdział 6: Problemy funkcjonowania rodziny z osobą niepełnosprawną w relacjach wewnętrznych i zewnętrznych; Rozdział 7: Prawo dziecka do akceptacji, szacunku i przyjaznego porozumiewania się z rodzicami. Chcemy dzieci chcianych, przyjętych, kochanych przez mądrych i odpowiedzialnych rodziców; Rozdział 8: Potrzeba bezpieczeństwa i poczucie zaufania podstawową integracyjnych więzi osób niepełnosprawnych w przestrzeni międzyludzkiej; Rozdział 9: Interkulturowe i makrospołeczne konteksty stereotypów w działalności praktycznej z osobami niepełnosprawnymi; Rozdział 10: Przygotowanie zawodowe i zatrudnienie osób z niepełnosprawnością podstawą procesu rehabilitacji jednostkowej i społecznej. Wybór aktualnej literatury; Rozdział 11: Lęki psychiczne i zagrożenia bezpieczeństwa społecznego w percepcji człowieka z niepełnosprawnością na progu XXI wieku; Rozdział 12: Wizje przyszłości osób z niepełnosprawnością-zróżnicowanie uwarunkowania wyzwaniem do współdziałania podmiotów lokalnego środowiska; Rozdział 13: Systemowe działania społecznego wsparcia w opiece, terapii i rehabilitacji dzieci z niepełnosprawnością w przestrzeni edukacyjnej; Rozdział 14: Ewaluacja losów życiowych wychowanków niepełnosprawnych intelektualnie. Próba retrospektywnej samooceny jakości edukacji i sensu ich własnego życia po 40-latach; Rozdział 15: Aktualność idei pajdocentryzmu w specjalnej edukacji metodą Marii Montessori. Potrzeba wykorzystania idei i dorobku pedagogicznego w postępowaniu z osobami niepełnosprawnymi. [AW]