Wśród zawartych w niniejszej publikacji opracowań, Czytelnik natrafić może na powtarzające się wątki dotyczące poszukiwania odpowiedzi na pytanie: co robić, żeby kształcić w uniwersytecie mądrzej, nowocześniej, pełniej, jaśniej, lepiej, skuteczniej, efektywniej - na miarę zmiennego rynku pracy i wyzwań społeczeństwa wiedzy? Są one w tego typu opracowaniach trudne do uniknięcia, a jednocześnie stanowią konieczne nawiązania, stanowiące fragmenty pewnej całości. Zostały one w niniejszej publikacji zachowane świadomie, jako że spełniają kluczowe znaczenie w holistycznych rozważaniach o dydaktyce uniwersyteckiej. Jest z nią tak, jak z naszą piłką nożną. Mamy stadiony, piłkarzy i trenerów, ale nie mamy sukcesów. Czy nie wpadliśmy w koleiny abstrakcyjnego, hermetycznego, żyjącego własnym życiem kształcenia i wychowania uniwersyteckiego? Trudno na polskim gruncie doszukać się istnienia szkoły dydaktycznego myślenia o kształceniu akademickim. Stąd postanowienie poprawy, poza zwalczaniem zaniedbań, wymaga intensywnej i twórczej pracy nad różnymi aspektami dydaktyki szkoły wyższej. [Z przedmowy prof. zw. dra hab. Andrzeja Radziewicza-Winnickiego] Wszystkie refleksje i uwagi, które nasuną się Czytelnikom po lekturze nowej książki Kazimierza Denka będą bardzo ważne i skłaniać powinny - w co głęboko wierzę - do afirmującej zadumy i głębokiego respektu dla wieloletniej wytężonej pracy Autora. Credo sygnalizowanych pokrótce dokonań Profesora Kazimierza Denka sprowadza się do eksponowanego przeświadczenia, iż współczesny nauczyciel akademicki - członek społeczności uniwersyteckiej jest nie tylko reprezentantem świata nauki, lecz posiada także liczne i ważne zobowiązania dydaktyczne. Nasz Autor jest więc pełnym pasji poznawczej uczonym i oddanym ludziom dydaktykiem. Proponując Państwu lekturę niniejszej książki, wyrażam nadzieję, iż stanowić będzie ona inspirację do przebudowy tradycyjnej ideologii i często zaściankowego stanu zastanego w rodzimym szkolnictwie wyższym, świadomie prowadząc ku nowoczesności, tolerancji, pluralizmowi i demokratyzacji wiedzy, unikając przy tym fikcji, zakłamań, czy też powielania utartych kanonów.
