The Book of Lost Tales

Książka w języku angielskim. Jedna z dwóch części Historii Śródziemia. Była pierwszą, większą pracą Tolkiena, która powstała w latach 1916-17. Jako dwudziestopięcioletni młodzieniec Tolkien stworzył najwcześniejszą koncepcję Valinoru, Muzyki Ainurów oraz Elfów i kilka lat później ją zarzucił. Rękopisy są zamknięte w formę podróży na zachód, której podejmuje się młody żeglarz, imieniem Eriol (później zmieniony na średniowiecznego marynarza AElfwina). Eriol trafia na Tol Eresëe, Zaginioną Wyspę, gdzie żyją Elfy. Zostaje zaproszony do Chaty Utraconej Zabawy, gdzie poznaje historię Valarów i Elfów. Tolkien pisze archaicznym stylem, odmiennym od tego, który znamy z " Sillmarilionu". Czytelnicy mogą poczuć najwyższe zdumienie, gdy przeczytają, że Valarowie są tu nazwani bogami i mają dzieci, Teleri zwą się Solosimpimi, ścieżką snów można dotrzeć na Tol Eressëe, a nieśmiertelność nabyć pijąc napój bogów limpë.