Przemiany w szkolnictwie średnim ogólnokształcącym w Polsce w latach 1944-1989

Monografia zawiera obraz działalności i zmian szkoły średniej ogólnokształcącej, będącej jednym z najważniejszych elementów w systemie oświatowym, przygotowującym młodzież do studiów wyższych, a tym samym uczestnictwa w formowaniu elit intelektualnych społeczeństwa. W latach 1944-1989 szkoła tego szczebla edukacji stała się istotnym punktem zainteresowań ówczesnych władz państwowych, których założeniem w ramach obowiązującej polityki było podporządkowanie sobie obywateli poprzez zniewalanie ich umysłów. Szkoła średnia ogólnokształcąca była wówczas miejscem, gdzie w sposób najbardziej wszechstronny kształtowano przyszłego „podwładnego”. W pracy dokonano analizy działalności i przemian, jakie zachodziły na gruncie tej szkoły w obszarach: organizacyjnym, strukturalnym, dydaktycznym, wychowawczym. W ten sposób starano się ukazać jej funkcjonowanie, ale również nasilający się i osłabiający poziom ideologizacji i indoktrynacji w warunkach ówczesnego ustroju socjalistycznego. Ukazano również efekty tych oddziaływań, tj. zmieniające się postawy i reakcje zarówno młodzieży, jak i nauczycieli liceów ogólnokształcących, szczególnie w latach 80., przedstawiając rzeczywisty obraz szkoły średniej ogólnokształcącej w Polsce Ludowej.